Label: bekering

Ik was in mijn jeugd zeer onder de indruk toen ik een dominee, door ouderdom blind geworden, aan de avondmaalstafel hoorde spreken en voor ons, jongeren die net lid van de gemeente waren geworden, hoorde getuigen, dat het goed was dat we ons vertrouwen in een trouwe God hadden beleden. En toen de goede man in grote zwakheid, maar met grote ernst tegen ons zei dat hij er persoonlijk nooit spijt van had gekregen dat hij zijn leven als jongen aan Christus had toevertrouwd, sprong mijn hart op van blijdschap dat ik zo’n God had. Als hij jonger zou zijn geweest, had hij zo’n getuigenis niet kunnen geven. Misschien had hij dan wel vloeiender gesproken, maar het gewicht van die tachtig jaren die achter hem lagen, maakte dat de man voor mijn jonge hart zeer welsprekend was. Al twintig jaar lang had hij het zonlicht niet meer gezien. Zijn sneeuwwitte lokken vielen over zijn voorhoofd en schouders en hij stond daar achter de tafel des Heeren en zei tegen ons: ‘Broeders en zusters, ik zal spoedig van u worden weggenomen, binnen een paar maanden zal ik tot mijn vaderen verzameld worden. Ik heb niet de geest der geleerden, noch de ...

In mijn eigen geestelijk leven heb ik ontdekt dat hoe meer regels ik mijzelf opleg, hoe meer zonden ik bega. De gewoonte om ‘s morgens en ‘s avonds te bidden is voor het leven van de gelovige onmisbaar, maar het voorschrijven van de lengte van het gebed en het gedwongen bidden voor zoveel personen en onderwerpen, kan een slavernij worden, waardoor het gebed eerder verstikt dan bevorderd wordt. Zeggen dat ik mij op een bepaald moment moet vernederen en op een ander moment moet verblijden, is vrijwel net zo’n aanstellerij als wat een prediker in de kandlijn van zijn preek schreef: ‘Hier huilen’ en ‘Hier glimlachen’. Waarom? Als de man uit zijn hart preekte, zou hij op de juiste plaats ongetwijfeld huilen en op het juiste moment glimlachen. En als er sprake is van een gezond geestelijk leven zal dat op het juiste moment gebed, ziels- vernedering en blijdschap des harten voortbrengen, zonder dat er regels of geloften zijn. Het soort godsdienst dat geregeld wordt door de almanak en op mechanische wijze emoties voortbrengt, huilen op Goede Vrijdag en twee dagen erna blij zijn, waarbij de emoties bepaald worden door de datum, zijn te kunstmatig om navolging te vinden. Zelfonderzoek ...

Soms moet ons geloof worstelen voor zijn bestaan. De oude Adam in ons gaat verschrikkelijk te keer en de nieuwe geest in ons strijdt als een jonge leeuw om zich niet te laten overwinnen. Die twee gaan dan de strijd op leven en dood met elkaar aan. Sommigen van ons weten wat het betekent verzocht te worden door godslasteringen die we niet zouden durven herhalen; om geplaagd te worden met verschrikkelijke verleidingen, waardoor we aangegrepen worden en die we uiteindelijk overwinnen, maar waarmee we ten bloede gestreden hebben. In deze innerlijke strijd staan heiligen alleen. Zij kunnen hun gevoelens niet aan anderen vertellen; dat zouden ze niet durven. En als ze dat wel zouden doen, zouden hun eigen broeders hen verachten of berispen, want de meeste belijdende christenen zouden niet weten wat dit alles beduidt. Zelfs degenen die andere moeilijke wegen hebben bewandeld zijn niet in staat om in al die verzoekingen mee te lijden, maar zouden tot de in nood verkerende ziel zeggen: ‘Dit zijn dingen waarin wij niet met u kunnen meegaan.’ Alleen Christus is in alle dingen verzocht geweest zoals wij, maar Hij was zonder zonde. Niemand wordt op gelijke wijze verzocht als een ander en iedereen ...

Met Luther en Calvijn heb ik altijd de samenvatting en het wezen van het Evangelie gezien in dat woord plaatsvervanging - Christus Die mijn plaats inneemt. Als ik het Evangelie begrijp dan is het dit: ik verdien voor eeuwig verloren te gaan; de enige reden dat ik niet veroordeeld zal worden, is dat Christus in mijn plaats is gestraft en dat het niet nodig is een oordeel over de zonde twee keer te voltrekken. Anderzijds weet ik dat ik de hemel niet kan binnengaan als ik niet volmaakt rechtvaardig ben. Ik weet zeker dat ik nooit in mijzelf rechtvaardig zal zijn, want ik zondig iedere dag. Maar Christus is volmaakt rechtvaardig en Hij zei: ‘Hier, arme zondaar, neem Mijn kleed en trek het aan; u zult voor God staan alsof u Christus was en Ik zal voor God staan alsof Ik de zondaar was; Ik zal lijden in plaats van de zondaar en u zult beloond worden voor de werken die u niet deed, maar die Ik in uw plaats deed.’ Ik mag iedere dag als zondaar tot Christus komen zoals ik de eerste keer tot Hem kwam. ‘Je bent geen heilige’, zegt de duivel. Als ik dan geen heilige ...

De Heilige Geest, Die mij in staat stelde te geloven, gaf mij vrede door het geloof. Ik wist even zeker dat ik vergeven was als ik tevoren zeker wist dat ik veroordeeld was. Ik was zeker van mijn veroordeling geweest, omdat het Woord van God dat verklaarde en mijn geweten legde daarvan getuigenis af. Maar toen de Heere mij rechtvaardigde, werd ik eveneens verzekerd door datzelfde getuigenis. Het Woord van de Heere in de Schrift zegt: ‘Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld; en mijn geweten getuigde dat ik geloofde en dat God door mij te vergeven, rechtvaardig was. Ik had dus het getuigenis van de Heilige Geest en ook van mijn eigen geweten en beide gaven hetzelfde getuigenis. Die grote en buitengewone man, dr. Johnson, was van mening dat niemand kon weten of hij wel echt vergeven was - dat er niet zoiets bestond als zekerheid des geloofs. Als dr. Johnson zijn bijbel een beetje beter had gelezen en wat meer licht van de Geest had ontvangen, dan zou hij misschien ook zeker hebben geweten dat hij vergeven was. Hij was ongetwijfeld niet zo’n erg betrouwbare theoloog en ik denk dat zijn mening van weinig waarde is. Hoe kan ...