Bijbels Dagboek, C.H. Spurgeon
“Voor Iedere Morgen”
En nadat Hij iets verder gegaan was, wierp Hij Zich met het gezicht ter aarde, en bad. Mattheüs 26 vers 39
Wat zijn er veel heerlijke elementen verborgen in het gebed van onze Verlosser, dat Hij bad in het uur van Zijn lijden. Het was een eenzaam gebed. Hij onttrok Zich zelfs aan het gezelschap van Zijn drie meest geliefde discipelen. Gelovige, maak veel gebruik van het persoonlijke gebed, vooral in tijden waarin je in moeilijkheden bent. Het gebed als gezin, en het gebed in de kerk zullen dan niet voldoende zijn. Zij zijn heel veel waard, maar de beste specerijen branden in je wierookvat op de momenten waarop je alleen bidt, op een plek waar alleen het oor van God je kan horen.
Het gebed van onze Verlosser was een ootmoedig gebed. Lukas zegt dat Jezus neerknielde, maar een andere Evangelist zegt dat Hij Zich met het gezicht ter aarde wierp. Wat zou onze plaats dan moeten zijn, als nederige dienaars van deze grote Meester? Hoeveel stof en as zouden ons hoofd dan niet moeten bedekken! Wat is nederigheid belangrijk in ons gebed. Er is geen hoop op verhoring door God, behalve wanneer wij ons vernederen. Dan zal Hij ons op Zijn tijd verhogen. Het was ook een kinderlijk gebed. ‘Abba, Vader.’ In dagen van beproeving zul je ontdekken dat het je ontzettend zal steunen wanneer je kunt pleiten op je aanneming als kind. Als onderdaan heb je geen rechten; door je verraad heb je die allemaal verbeurd. Maar niets, helemaal niets kan een kind het recht op de bescherming van zijn vader doen verliezen. Wees daarom niet bang om te zeggen: ‘Mijn Vader, hoor mijn geroep!’ Let er ook op dat het een volhardend gebed was. Onze Heere bad drie keer. Houd niet op, voor je weet dat je gehoord bent. Doe zoals de weduwe in de gelijkenis, die door haar voortdurende terugkomen uiteindelijk toch kreeg wat zij in het begin niet ontving. Volhard in het gebed en wees daarin waakzaam, met dankzegging. Het was ook een onderworpen gebed. ‘Niet wat Ik wil, maar wat u wilt!’ Onderwerp je, en God zal Zich laten verbidden. Laat het gebeuren zoals God het wil, en God zal alles ten goede uitwerken. Laat het je genoeg zijn om je gebed in Zijn handen over te geven; Hij weet wanneer Hij moet geven, hoe Hij moet geven en wat Hij moet geven, of juist moet onthouden. Als je op deze manier bidt, ernstig en dringend, maar toch in nederigheid en onderwerping, zul je de overwinning behalen.
Spurgeon’s Morning Meditations
“And He went a little farther, and fell on His face, and prayed.”—Matthew 26:39.
There are several instructive features in our Saviour’s prayer in His hour of trial. It was lonely prayer. He withdrew even from His three favoured disciples. Believer, be much in solitary prayer, especially in times of trial. Family prayer, social prayer, prayer in the Church, will not suffice, these are very precious, but the best beaten spice will smoke in your censer in your private devotions, where no ear hears but God’s. It was humble prayer. Luke says He knelt, but another evangelist says He “fell on His face.” Where, then, must be THY place, thou humble servant of the great Master? What dust and ashes should cover thy head! Humility gives us good foot-hold in prayer. There is no hope of prevalence with God unless we abase ourselves that He may exalt us in due time. It was filial prayer. “Abba, Father.” You will find it a stronghold in the day of trial to plead your adoption. You have no rights as a subject, you have forfeited them by your treason; but nothing can forfeit a child’s right to a father’s protection. Be not afraid to say, “My Father, hear my cry.” Observe that it was persevering prayer. He prayed three times. Cease not until you prevail. Be as the importunate widow, whose continual coming earned what her first supplication could not win. Continue in prayer, and watch in the same with thanksgiving. Lastly, it was the prayer of resignation. “Nevertheless, not as I will, but as thou wilt.” Yield, and God yields. Let it be as God wills, and God will determine for the best. Be thou content to leave thy prayer in his hands, who knows when to give, and how to give, and what to give, and what to withhold. So pleading, earnestly, importunately, yet with humility and resignation, thou shalt surely prevail.
