Zing vrolijk, onvruchtbare. Jesaja 54:1
Soms voel je je gewoon leeg. Bidden lukt niet, liefde voelt koud aan, geloof lijkt zwak. Alles in de tuin van je hart verdort en verwelkt. Wat moet je dan doen? Ik kan zingen over Jezus Christus. Ik kan vertellen over die momenten dat de Heiland tot me kwam, dichtbij mij was. Ik kan Zijn grote liefde prijzen — die liefde waarmee Hij Zijn volk heeft bemind, toen Hij uit de hemel neerdaalde om hen te redden. Ik zal opnieuw naar het kruis gaan. Kom, mijn ziel, jij die ooit zwaar beladen was en daar je last verloor — ga opnieuw naar Golgotha. Misschien zal juist datzelfde kruis, dat je leven gaf, je weer nieuw leven en vrucht geven. Wat is jouw dorheid anders dan een plek waar Zijn kracht vrucht kan dragen? En je verlatenheid? Dat zal het decor zijn waarin de safiere schittering van Zijn eeuwige liefde zichtbaar wordt. Ga toch, in al je armoede, in al je hulpeloosheid, beschaamd over je tekortschieten en afdwalen. Zeg Hem dat je toch nog steeds Zijn kind ben, en vertrouwend op Zijn trouwe hart zul je zingen en luid roepen. Zing, gelovige, want jouw lied zal je eigen hart verblijden én de harten van anderen die zich verlaten voelen. Blijf zingen, want juist nu je beschaamd bent over je dorheid, zal God je spoedig vruchtbaar maken. Nu God je doet schrikken van het feit dat je geen vrucht draagt, zal Hij je spoedig met trossen bedekken. De ervaring van onze onvruchtbaarheid is pijnlijk, maar de bezoeken van de Heere zijn verrukkelijk. Een besef van onze eigen armoede
drijft ons naar Christus, en dat is waar we moeten zijn, want onze vrucht wordt in Hem gevonden.
