Als u dan Mij zoekt, laat dezen weggaan

Let eens goed op de zorg die Jezus zelfs in het uur van Zijn lijden aan Zijn schapen liet zien. ‘De liefde is sterk als de dood.’ Jezus gaf Zichzelf aan de vijand over, maar door Zijn machtswoord bevrijdde Hij Zijn discipelen. Voor Zichzelf deed Hij Zijn mond niet open, als een schaap dat stom is voor zijn scheerders. Maar voor Zijn discipelen deed Hij dit wel. Daarin zien we vasthoudende en zichzelf vergetende, trouwe liefde! Maar liggen hier niet veel meer schatten verborgen dan wij aan de oppervlakte kunnen zien? Vinden wij in onze tekst niet het hart van de verzoening?
De goede Herder geeft Zijn leven in de plaats van de schapen en wil dat zij daarom vrij zijn. De Borg wordt gebonden, en als gevolg daarvan mogen zij heengaan. Midden in de Egyptische slavernij van de zonde klinkt het ‘Laat dezen weggaan…’ als een machtswoord. De verlosten moeten weggaan uit de slavernij van de zonde en van de satan. In iedere cel van de gevangenis van reus Wanhoop weerklinkt het: ‘Laat dezen weggaan!’ Op deze woorden komen Moedeloos en Vreesachtig tevoorschijn. Zelfs Satan hoort het, en op deze woorden moet hij de keel van zijn gevangenen loslaten. En ook de dood en het graf doen hierop hun poorten open om de doden te laten opstaan. Laat niemand proberen de schapen van de kudde tegen te houden op de weg van vooruitgang, heiligheid, overwinning en heerlijkheid. Op deze weg zal geen verscheurend gedierte komen. De donderstorm is losgebarsten op het kruis van Calvarie, en de pelgrims, die onderweg zijn naar Sion, zullen nooit meer getroffen worden door de pijlen van de wraak van God. Verheug je in de loslating die de Verlosser ons verzekerd heeft, en prijs Zijn naam, vandaag en iedere komende dag!