… maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven. Habakuk 2:4
Door het geloof blijven de rechtvaardigen in leven, hoewel anderen sterven. Ze worden niet overwonnen door een wijdverbreide zonde, door een dwaalleer die in zwang is, door wrede vervolgingen of door felle aanvechtingen: niets kan het geestelijk leven doden zolang het geloof blijft: ‘de rechtvaardige zal door zijn geloof leven.’ Zo komt het tot voortgang en volharding. Wanneer de rechtvaardige een tijdje wordt tegengehouden, raakt hij daardoor niet in de war, en als zijn vijanden hem verwonden, wordt hij niet gedood. Waar een ander verdrinkt, zwemt hij. Waar een ander onder de voet gelopen wordt, staat hij op en roept zegevierend: ‘Verblijd u niet over mij, o mijn vijandin; wanneer ik gevallen ben, zal ik weder opstaan.’ In de vurige oven van de aanvechting wandelt hij ongedeerd – door het geloof. Ja, en als het zijn tijd is om te sterven, en zijn broeders onder veel tranen zijn stof grafwaarts dragen, ‘spreekt hij nog nadat hij gestorven is.’ Het bloed van de rechtvaardige Abel riep van de aarde tot de Heere, en het roept nog, alle eeuwen door, tot dit uur toe. De stem van Luther klinkt al vierhonderd jaar in de oren van mensen, en doet onze pols sneller kloppen, als de trommelslag in krijgsmuziek: hij leeft, hij leeft omdat hij een man van geloof was.
