Vader! Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt. Johannes 17:24
O dood, waarom raakt gij de boom aan, waaronder de uitgebreide takken de vermoeiden rust vinden? Waarom neemt gij de uitnemendste op aarde weg, in wie al onze vreugde is? Indien gij uw bijl moet gebruiken, doe het dan op de bomen, die geen vrucht dragen; misschien oogst gij dan nog dank in. Maar waarom wilt gij de goede ceders van de Libanon nedervellen? O, houd uw bijl op, en spaar de rechtvaardige. Maar nee, het moet alzo niet zijn; de dood treft de beste van onze vrienden; de edelmoedigste, de meest biddende, de meest heilige, de godvruchtigste moet sterven. En waarom? Het is door Jezus’ veel vermogend gebed: “Vader! Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt.” Dit gebed is het, dat hen op vleugelen van de arenden ten hemel draagt. Telkens wanneer een gelovige van deze aarde opstijgt naar het paradijs, is het een antwoord op het gebed van Christus. Een godvrezend man heeft ergens gezegd: dikwijls zijn Jezus en Zijn volk biddende met elkaar in strijd. Gij buigt uw knieën ten gebede en zegt: Vader, ik wil dat uw heiligen met mij zijn, waar ik ben; Christus zegt: “Vader! Ik wil, dat waar Ik ben ook die bij Mij zijn, die Gij mij gegeven hebt.” Aldus is de discipel in strijd met zijn Heer. De ziel kan niet op twee plaatsen te gelijk zijn; de geliefde kan niet bij Christus zijn en tevens bij u. Welnu, welke pleiter zal de zaak winnen? Indien gij kon kiezen, indien de Koning van Zijn troon afklimmen zou en zeggen: “hier zijn twee smekelingen, die iets tegenstrijdigs verlangen, wat zal het antwoord zijn?” O, ik ben zeker, al kostte het u lijden, gij zou nedervallen en zeggen: Jezus, niet mijn wil, maar de Uw geschiede!” Gij zou uw eigen gebed voor het leven van de geliefde opgeven, indien gij wist dat Christus voor hem bidt: “Vader Ik wil dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt.” Heere, Gij zult ze hebben. Door het geloof geven wij ze over.
