Ik haat het om een mens te horen spreken over zijn ervaringen in de zonde, zoals een gepensioneerde arbeider over zijn ervaringen van zijn arbeid kan spreken. Het beste wat we kunnen doen met onze zonden uit het verleden, als het inderdaad vergeven is, is om het te begraven; ja, en laten we het begraven zoals ze zelfmoordenaars eens hebben begraven, laten we er een paal doorheen steken, in afschuw en minachting en nooit een monument voor zijn nagedachtenis opzetten. Als u ooit iemand vertelt over uw jeugdige fout, laat het dan zijn met schaamte op uw wangen en tranen in uw ogen en een verwarde uitstraling op uw gezicht; en spreek er altijd over tot de eer van de oneindige genade die u vergaf.
