Deze krankheid is niet tot de dood. Johannes 11:4
Uit deze woorden van onze Heere vernemen wij, dat ook ziekte haar grens heeft. Hier is een “tot”, binnen welks palen haar afloop is beperkt, die zij niet kan overschrijden. Lazarus mocht door de dood heengaan, maar de dood zou niet het uiterste eind van zijn ziekte wezen. In alle ziekten zegt de Heere tot de golven van de pijn: “Tot hiertoe en niet verder.” Zijn vast voornemen is niet de ondergang, maar het onderricht van zijn volk. Wijsheid hangt de thermometer aan de mond van het fornuis en regelt de hitte.
1. Deze beperking strekt zeer ter van onze bemoediging. De God van de voorzienigheid heeft de tijd, de wijze, de mate, de herhaling en de afloop van al onze ziekten bepaald, iedere polsslag wordt beschikt ieder slapeloos uur verordend, iedere instorting bepaald, iedere neerslachtigheid tevoren gekend, en ieder heiligend gevolg van eeuwigheid besloten. Niets, hetzij klein of groot, ontgaat de albestierende hand van Hem, die de haren van ons hoof telt.
2. Deze beperking is met wijsheid berekend naar onze kracht, naar het voorbeschikte doel en naar de ons geschonken genade. De verdrukking komt niet uit het stof; het gewicht van elke slag van de roede wordt met nauwkeurigheid afgemeten. Hij, die zich niet vergist in het wegen van de wolken en in de maat van de hemelen, zal geen misslag begaan in het samenmengen van de bestanddelen voor de medicijn voor onze zielen. Wij kunnen niet te veel lijden, noch te laat uitredding ontvangen.
3. De beperking is met tederheid berekend. Het mes snijdt niet dieper dan volstrekt nodig is. “Hij kastijdt niet gewillig, noch plaagt de kinderen van de mensen van harte.” Het hart van een moeder roept uit: “Spaar mijn kind,” maar geen moeder is medelijdender dan onze genadige God. Als wij bedenken hoe weerspannig wij zijn, is het geen klein wonder, dat wij niet zwaarder worden gekastijd. Het is een troostvolle gedachte, dat Hij, die de perken van onze woning heeft gesteld, ook perken stelt aan onze smarten.
