Sommige mannen worden vereerd vanwege hun overwinningen. Zie hoe massa’s mensen zich op straat begeven wanneer daar een Caesar of een Napoleon triomfeert over de slachting van zijn medeschepselen. lo Triumphe! Blaas de bazuinen! Sla de drums! Hang de vaandels uit! Verzamel u, gij menigten! Hier komt de man met de rode handen, karmozijnrood door het bloed van zijn medemensen! Welke glorie is dit? Bah! Het ruikt naar het slachthuis van de slager. De glorie van een kind van God is de glorie die Christus hem geeft door het doden van zijn zonden, het vertrappen van zijn verdorvenheden, de glorie van tegen duivels te hebben gevochten en hen te overwinnen, te hebben geworsteld met overheden en machten en hen neer te slaan in het stof. Dit is pas echte glorie! En wat dacht u van de glorie die elke ware gelovige te wachten staat wanneer hij de eeuwige heuvels opklimt, om te worden verwelkomd op de plaats waar zijn Meester is, hij wordt verwelkomd met dezelfde lovende woorden: “Bravo, u hebt dapper gestreden!”
