“… en wat ik gezegd heb over het verkondigen van het Evangelie, is niet alleen voor de hoogleraar in de godgeleerdheid, of voor de welsprekende prediker, maar dat heb ik gezegd tot jullie allen die in Christus Jezus zijn.”
Ik had het leger net achter me gelaten, het waren 8 zware jaren als parachutist verkenningsmilitair. Nu was ik getrouwd, werkloos en stond op het punt dakloos te worden. Als iemand die zonder kwalificaties de school had verlaten en werd getraind om rond te rennen en in zandzakken te steken, was het vinden van een baan buiten het militaire leven niet de gemakkelijkste taak. Echter, hebben mijn vrouw en ik hebben samen, door de goede en slechte tijden heen, op de Heere leren vertrouwen. Hij voorzag door op wonderbaarlijke wijze mensen bij ons te brengen die ons zouden helpen de getrouwheid van Christus te tonen. En toch, toen ik regelmatig een plaatselijke kerk in Colchester, in Engeland bezocht, groeide er een gevoel van onvrede.
Ik herinner me dat ik in een eetcafé had gebeden en de Heere had gevraagd de aard van mijn roeping in mijn hart te prenten. Het was in deze tijd dat ik me verdrietig begon te voelen over de hoeveelheid mensen die door het leven stroomde, zonder enig besef van hun Schepper – Degene die de adem in hun longen blaast. Ik voelde de roeping om iedereen te vertellen wat ik kende: Jezus de Zoon van God stierf voor ellendige zondaars, zondaars zoals ik.
In het volgende jaar kwamen er kansen om de plaatselijke kerk te dienen en ik was ook in de gelegenheid om mijn getuigenis te delen in gevangenissen, scholen en kerken in binnen- en buitenland. Het was gedurende deze tijd dat ik in aanraking kwam met – Charles Haddon Spurgeon. Op een dag, toen ik op weg was naar huis, dreigde ik in Kelvedon vast te zitten in een file, ik besloot de toeristische route terug te nemen. Onderweg zag ik een blauwe plaquette met het gezicht van Spurgeon erop, rustend op de muur van een eenvoudig huisje. Ik stopte en bewonderde het en haastte me naar huis om het mijn vrouw te vertellen. Ik kon het niet geloven toen ik zag dat het huis te koop stond! We belden op voor een rondleiding en kort daarna liepen we er rond. Tot onze grote schrik wist niemand wie Spurgeon was.
We baden en vroegen in verlangen aan God, of Hij het gebouw opnieuw in een godvrezend christelijk huis wilde veranderen. Op dezelfde dag van de rondleiding, boden we een aanzienlijk minder bod dan werd gevraagd, die tot onze verbazing werd aanvaard. We woonden nu in het geboortehuis van C.H. SPURGEON.
Maar het beste moest nog komen. Niet lang daarna werd mijn vrouw weer zwanger. Negen maanden later werd Joseph Charles Kidd thuis geboren, op dezelfde plaats als Charles Haddon Spurgeon. De fascinatie en liefde voor Spurgeon werd alleen maar vermeerdert tijdens ons verblijf in Kelvedon. Kort daarna werd ik gevraagd om het Spurgeons College in Zuid-Londen bij te wonen.
Centraal in dit alles stond, net zoals bij Spurgeon, de absolute prioriteit om het verlorene voor Christus te bereiken door de prediking van het Evangelie. Toen ik het leger verliet, was ik werkloos, zo goed als dakloos ,en ik had geen doel in mijn leven. In Christus heb ik een lied om te zingen, een taak om te doen en een gezin om bij te horen. Predikers zoals Spurgeon zijn en zullen nog steeds een grote hulp zijn om me hieraan te herinneren, in tijden van grote vreugde en verdriet. Maar bovenal heeft C.H. Spurgeon me geholpen om Christus als onze grootste Schat te zien, en dat geeft mij een liefde voor Gods Woord en voor de kerk van Christus.
Wat mijn zoon Joseph Charles betreft. Ik hoop dat zijn geboorteplaats hem zal inspireren om iemand te bewonderen waar ook zijn vader van houdt. Maar buiten dat, is mijn grootste hoop dat ook hij net als Spurgeon van Koning Jezus zal houden.
Jamie Kidd doet dienst als ouderling en voorganger van de Emmanuel Community Church in Manchester, Engeland. Samen met zijn vrouw Amy hebben ze vier kinderen: Samuel David, Joseph Charles, Sofia Rose Joy en Benjamin Calvin. Via deze link kun je meer van Jamie lezen.
