Onderwerp u dan aan God. Jakobus 4:7
Wanneer wij tot Gods troon naderen, behoren wij dat met volledige overgave te doen. We bidden niet tot God om Hem te vertellen wat Hij moet doen, en we mogen ook niet denken dat wij Hem kunnen voorschrijven hoe Hij dingen moet laten gebeuren. Natuurlijk mogen we onze verlangens en wensen bij Hem neerleggen, maar daar hoort altijd bij: “Heere, ik weet dat ik onwetend ben en mijzelf kan vergissen. Ik leef nog steeds in dit aardse lichaam en mijn motieven kunnen door eigenbelang worden beïnvloed. Daarom vraag ik niet dat mijn wil, maar dat Uw wil zal geschiedden.” Want wees nu eerlijk: wie zou durven denken dat hij God kan instrueren of Zijn plaats kan innemen? Elk kind van God weet dat de troon alleen Hem toebehoort. Daarom buig je in vertrouwen. Natuurlijk mag je je verlangens uitspreken, vurig en vol passie; je mag smeken en blijven smeken – maar altijd met dit ene voorbehoud: “Uw wil geschiede. En Heere, als wat ik vraag niet goed is in Uw ogen, wees dan zo genadig om het te weigeren. Want ook dat zie ik als een antwoord, omdat ik vertrouw dat U beter weet wat goed voor mij is dan ikzelf.” Met zo’n houding verandert ook je gebed. Je merkt dat je minder bidt vanuit zelfzucht of gemakzucht, minder gericht op je eigen comfort. In plaats daarvan groeit het besef: “Misschien vraag ik om iets dat God niet eert.” Juist daarom wil je woorden spreken die doordrenkt zijn van overgave—volledige overgave aan Zijn volmaakte wil.
