Ongeveer op het negende uur riep Jezus met een luide stem: Eli, Eli, lama sabachtani? Dat betekent: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? Mattheüs 27:46
Als onze Heere roept, doet Hij dat met de vragende stem van een liefhebbend kind. ‘Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?’ Hij stelt deze vraag niet uit nieuwsgierigheid, maar uit liefde. Hij roept met liefdevolle, bedroefde jammerklachten: ‘Waarom, Mijn God? Waarom? Waarom?’ Dit is een les voor ons, omdat wij moeten proberen uit te vinden waarom God Zich voor ons verbergt. Geen enkele gelovige zou er genoegen mee moeten nemen te leven zonder volledige zekerheid van het geloof. Geen enkele gelovige zou tevreden moeten zijn om ook maar een ogenblik te leven zonder zeker te weten dat Christus de zijne is.
Maar wat moet hij doen als hij het niet weet en de zekerheid weg is? In elk geval moet hij nooit tevreden zijn totdat hij naar God is gegaan met de vraag: ‘Waarom heb ik deze zekerheid niet? Waarom mis ik Uw aanwezigheid? Waarom kan ik niet leven in het licht van uw aangezicht?’ Geliefden, soms is het antwoord op deze vraag: ‘Jij hebt mij in de steek gelaten. Je hart is langzaam koud geworden en ik heb je laten weten en laten zien dat je bent afgedwaald, zodat je je kunt bekeren.’ Soms zal het antwoord zijn: ‘Mijn kind, je hebt een afgod in je hart opgericht. Je houdt te veel van je kind, je houdt te veel van je goud, je houdt te veel van je handel; en Ik kan je ziel niet binnenkomen, tenzij Ik je Heere ben, je liefde, je Bruidegom, jouw alles.’
‘De dierbaarste afgod die ik ken,
Wie of wat die afgod ook mag zijn,
Help mij hem van zijn troon te stoten,
En alleen U te aanbidden.‘
Soms zal de Heere antwoorden: ‘Mijn kind, Ik ben voor een korte tijd van je weggegaan om je te beproeven, om te zien of je Mij liefhebt.’ Een oprechte minnaar zal ondanks dat hij verlaten is liefhebben. Het is de oppervlakkige belijdende christen die elke dag vlees wil, en zijn God alleen liefheeft om wat hij van Hem krijgt. De ware gelovige heeft Hem lief als Hij hem slaat, als Hij hem kneust. Dan zullen wij zeggen: ‘Oh God, als U ons daarom in de steek laat, dan zullen wij U toch liefhebben en U bewijzen dat Uw genade onze zielen naar U heeft doen hongeren en dorsten.’ De beste manier om uit de moeilijkheden te komen, is door dicht tot God te naderen.
In een van Quarles gedichten spreekt hij van man die door een ander met een grote stok wordt geslagen. Hoe verder de ander weg is, hoe harder de man wordt geraakt. Wanneer de mens die door God geslagen wordt, dichterbij komt, dan kan hij in het geheel niet geraakt worden. Mijn God, mijn God, wanneer ik van U ben afgedwaald, zal de tegenspoed mij slaan, maar ik zal tot U naderen, ik zal mij tijdens tegenspoed in U verheugen en in verdrukking zal ik U roemen, zodat Uw slagen mijn ziel niet al te zeer zullen treffen. De les die wij hieruit kunnen opmaken is, dat wij tot God moeten roepen als een kind. Beoefen het wanneer je in grote moeilijkheden bent. Als je op dit moment in zo’n toestand bent, beoefen het dan nu, en zeg: ‘Zie of er bij mij een schadelijke weg is en leid mij op de eeuwige weg’.
