Label: goede vrijdag

En hij zei tegen Jezus: Heere, denk aan mij, als U in Uw Koninkrijk gekomen bent. En Jezus zei tegen hem: Voorwaar, zeg Ik u, heden zult u met Mij in het paradijs zijn. Lukas 23:42-43 Deze man was de metgezel van onze Heere Jezus bij de poorten van het paradijs. Maar wie is deze man die samen met de Koning der heerlijkheid de paarlen poorten binnengaat? Wie is deze bevoorrechte metgezel van de Verlosser? Is het een geëerde martelaar? Een trouwe apostel misschien? Of een patriarch zoals Abraham, of een prins zoals David? Nee, het is geen van hen. Kijk en verwonder je over de soevereine genade: degene die met de Koning der heerlijkheid het paradijs binnengaat, is een misdadiger! Zijn redding is niet gering, en zijn zaligheid is allesbehalve onbelangrijk. Ik geloof dat de Verlosser hem meenam als een voorbeeld van wat Hij voornemens was te doen. Het lijkt alsof Hij aan alle hemelse machten wilde tonen: 'Ik neem een zondaar met Mij mee; hij staat symbool voor de rest.' Jezus sprak: 'Heden zult u met Mij in het paradijs zijn.' Het paradijs betekent een hof, een plaats vol heerlijkheden. De Hof van Eden was een voorafschaduwing van de ...

Ongeveer op het negende uur riep Jezus met een luide stem: Eli, Eli, lama sabachtani? Dat betekent: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? (Matt. 27:46) Wat is het resultaat van dit lijden? Wat was de reden ervoor? Onze Verlosser kon Zijn Eigen vraag beantwoorden. Ook al was Zijn geest voor een ogenblik in verwarring, toch kwam Hij spoedig tot helder inzicht; want Hij zei: 'Het is volbracht'; en Hij verwees toen naar het werk dat Hij in Zijn eenzame doodsstrijd had verricht. Waarom heeft God dan Zijn Zoon verlaten? Ik kan geen ander antwoord bedenken dan dit: Hij stond in onze plaats. Er was geen reden in Christus waarom de Vader Hem zou verlaten: Hij was volmaakt, en Zijn leven was smetteloos. God handelt nooit zonder reden; en aangezien er in het karakter en de Persoon van de Heere Jezus geen redenen waren waarom Zijn Vader Hem zou verlaten, moeten wij het elders zoeken.' 'Hij droeg al ons leed en pijn, Het was de onze, niet de Zijn. Zijn vlees gescheurd tot op het bot De ziele-angst, Zijn treurig lot.' 'Wij zagen Hem als door God verstoten, Een uitgeworpene, de hemel gesloten. Voor onze zonden zuchtte Hij en leed, ...

Ongeveer op het negende uur riep Jezus met een luide stem: Eli, Eli, lama sabachtani? Dat betekent: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? Mattheüs 27:46 Hoewel Jezus Zich verlaten voelde, liet Hij Zijn houvast aan God niet los. Hij roept uit: 'Mijn God.' Zelfs in Zijn diepste lijden gelooft Hij dat God nog steeds Zijn God is. Hij gebruikt het bezittelijk voornaamwoord twee keer: 'Mijn God, Mijn God.' Het is gemakkelijk om te geloven dat God de onze is wanneer Hij ons toelacht en wanneer wij de zoete gemeenschap van Zijn liefde in ons hart ervaren. Maar ware geloof toont zich juist wanneer wij aan God blijven vasthouden, zelfs wanneer Hij harde woorden spreekt, wanneer Zijn voorzienigheid lijkt te falen, en wanneer zelfs Zijn Geest van ons lijkt te zijn teruggetrokken. O, laat alles los, maar laat uw God nooit los. Als het schip wankelt en dreigt te zinken, en de storm woedt hevig, werp dan de ballast overboord—laat het goud gaan, werp het koren weg zoals de metgezellen van Paulus deden. Laat zelfs de eerste levensbehoeften gaan, maar houd vast aan uw God. Wanneer de glans van Gods tegenwoordigheid verdwijnt, moet een christen toch blijven geloven dat al ...

Ongeveer op het negende uur riep Jezus met een luide stem: Eli, Eli, lama sabachtani? Dat betekent: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten? Mattheüs 27:46 En vanaf het zesde uur kwam er duisternis over heel de aarde, tot het negende uur toe" (Matt. 27:45). Vanuit deze duisternis riep Jezus met luide stem, en de woorden die Hij uitsprak zijn voor ons nauwelijks te bevatten. Ze bevatten licht - helder en opvlammend licht - maar ook een kern van ondoordringbare duisternis, waar de ziel dreigt te bezwijken onder de verschrikkelijke verlatenheid en pijn. Op dat moment bevond onze Heere Zich in het moeilijkste stadium van Zijn lijdensweg. Hij had reeds urenlang de wijnpers betreden, het werk was bijna voltooid. Hij bereikte het hoogtepunt van Zijn smart, en uit de diepste put van ellende klonk Zijn jammerklacht: 'Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?' Ik geloof niet dat er in de kronieken van tijd, of zelfs van eeuwigheid, een zin bestaat die zoveel pijn en verdriet bevat. Hier worden alsem en gal, en alle andere bitterheden overtroffen. Het is alsof u in een onmetelijke afgrond kijkt - en hoe ver u ook probeert te zien, er is geen ...

Hierna zei Jezus, omdat Hij wist dat nu alles volbracht was, opdat het Schriftwoord vervuld zou worden: Ik heb dorst! Johannes 19:28 De grote Verlosser sprak de woorden: 'Ik heb dorst,' omdat Hij in de plaats van de zondaar was gesteld en de straf voor de zonde van de goddelozen moest ondergaan. De uitroep 'Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?' wijst op het lijden van Zijn ziel, terwijl 'Ik heb dorst' het fysieke lijden van Zijn lichaam uitdrukt. Beide waren noodzakelijk, omdat van de God der gerechtigheid geschreven staat dat Hij 'zowel ziel als lichaam te gronde kan richten in de hel' (Mattheüs 10:28). De kwellingen die door de wet worden geëist, zijn tweevoudig en raken zowel het hart als het lichaam. Onze eerste ouders plukten van de verboden vrucht, en door ervan te eten brachten zij de dood over de mensheid. Eetlust was de toegangspoort tot de zonde, en daarom werd onze Heere juist op dat punt tot het lijden gedreven. Met 'Ik heb dorst' wordt het kwaad vernietigd en krijgt het zijn boetedoening. Onlangs zag ik een symbool van een slang die zijn eigen staart in zijn bek heeft, en hoewel ik misschien verder ga dan ...