En te dien dage zullen de doven horen de woorden des Boeks; en de ogen der blinden, zijnde uit de donkerheid en uit de duisternis, zullen zien. Jesaja 29:18
Als Christus het ene moment meer schittert dan het andere moment is dat zeker het geval op ‘de bewolkte en donkere dag’. We zien de echte kleur van Christus’ liefde nooit zo helder als in de nacht van geween. Christus in de kerker, Christus op het ziekbed, Christus in armoede, is voor een geheiligd mens de ware Christus. Geen enkel zicht op Christus is zo helder dan het beeld dat we van Christus zien op het Patmos van het lijden. Dan laat Hij Zijn beminden niet alleen door Zijn beloften zien Wie Hij is, maar ook door Zijn daden van genegenheid. Bij het toenemen van ons lijden wordt ook Zijn vertroosting groter. Nooit wordt het zonlicht meer gewaardeerd dan na een lange nachtwake; nooit wordt Christus meer gewaardeerd dan na een tijd van geween omdat Hij heengegaan is. Het is een droevige zaak dat het nodig is dat we onze zegeningen kwijtraken om ons te leren daar dankbaar voor te zijn; laten we treuren om deze verdraaidheid van onze natuur; en laten we ernaar streven onze dankbaarheid voor zegeningen tot uitdrukking te brengen, zodat we niet hoeven te klagen als ze worden weggenomen. Als u ernaar verlangt dat Christus uw blijvende Gast is, geef Hem dan al de sleutels van uw hart. Laat geen enkele kast voor Hem gesloten blijven; geef Hem toegang tot iedere kamer en de sleutel van iedere kast. Zo zult u Hem ertoe brengen uw Gast te blijven.
