Het is een vreemd iets in de menselijke natuur, dat wanneer iemand iets goeds voor ons doet, wij dat dikwijls vergeten, of ondankbaar zijn. Maar als wij iets goeds voor een ander doen dan zullen wij de ander sneller liefhebben en hem niet vergeten. Het is meestal niet de ontvanger die liefheeft, maar het is de gever van het goede die zich aan de ander bindt. Een moeder houdt van haar kind, omdat ze ervoor geleden heeft en het met zoveel liefde heeft verzorgd. Hoe meer u voor een persoon gedaan hebt, hoe meer u van hem of haar houdt. Welnu, Jezus houdt niet van ons vanwege enig goed in ons, maar Hij houdt van ons omdat Hij zoveel voor ons heeft gedaan. Hij heeft ons juk afgenomen, Hij gaf ons te eten en Hij heeft ons getrokken met touwen van liefde. En omdat Hij zoveel liefde aan ons heeft besteed, houdt Hij veel van ons. Jezus die zoveel voor ons heeft geleden, is aan ons gebonden door nieuwe banden. Golgotha is niet alleen de vrucht van Zijn liefde, maar het is ook de wortel van een steeds toenemende liefde. Want er ontstaat nog een andere stroom van liefde aan de voet van het kruis. “Ik,” zegt de Verlosser, “kan Mijn zuchten en Mijn doodsangst in hen zien.” Hij houdt van ons omdat Hij ons heeft liefgehad. Deze gedachte zou ons moeten opbeuren – God heeft te veel voor ons gedaan om ons te laten omkomen.
