Als er spijt zou bestaan in het rijk der gelukzaligheid, zou het dan niet de spijt zijn dat u Christus niet beter hebt gediend, niet meer van Hem gehouden hebt, niet vaker over Hem gesproken hebt, niet guller aan Zijn zaak gegeven hebt, niet meer toegewijd was aan Hem? Ik ben bang dat dit de vorm van spijt in het Paradijs zou zijn, wanneer iemand zich binnen deze poorten zou kunnen opdringen. Kom, laten we in dit leven waarlijk leven! Laten we tot het uiterste van ons kunnen gaan. Laten we de Heere vragen onze zenuwen te ondersteunen, onze pezen te spannen zodat we ware kruisvaarders mogen zijn, ridders van het bloedrode kruis, toegewijde mannen en vrouwen, die uit liefde het vaandel van Christus dragen. We zullen arbeid zien als een lust, lijden zal een vreugde zijn, smaad zal eer zijn en verlies wordt winst! Als u uzelf nog nooit volledig aan Christus hebt overgegeven als Zijn discipelen, kijk dan naar het kruis, waar we Zijn wonden zien bloeden, waar Hij voor ons rilt van de pijn. Laten we onszelf dan aan Hem verbinden, door onszelf geheel aan Hem te geven zonder voorbehoud.
