Er zijn in het leven van de gelovige tijden, waarin de vertrouwelijkheid met de Heere Jezus zijn hart met overvloedige vrede vervult. Vriendelijke woorden, die Jezus de Zijnen influistert, bezoeken van liefde die Hij hen brengt, schenken méér, dan iemand van het zeggen alléén geloven kan. Wie begrijpen wil, wat het zegt, gemeenschap te hebben met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus moet het aan zijn eigen hart ervaren. Christus openbaart Zich aan ons op een andere manier dan aan de wereld. Wanneer Hij dit gedaan heeft, is alle twijfel geweken en zeggen wij: ”Ik ben van mijn Liefste en mijn Liefste is mijn.” Dit is het enige, alles in zich opnemende gevoel. Is het een wonder, dat de gelovige zo’n diepe vrede heeft, wanneer Christus zo in het hart woont en zonder mededinger regeert? Een wonder der wonderen zou het zijn, indien hij geen vrede had. Maar waarom is onze vrede niet duurzamer? De enige oorzaak, waardoor wij zo vaak de vrede verliezen, ligt hierin, dat onze gemeenschap verbroken is en verstoord. Zonder dit zou onze vrede zijn als een rivier en onze gerechtigheid als de golven van de zee. Leef in de nabijheid van het kruis, dan zal uw vrede bestendig zijn.
