5 De stem des HEEREN breekt de cederen; ja, de HEERE verbreekt de cederen van Libanon. 6 En Hij doet ze huppelen als een kalf, den Libanon en Sirjon als een jongen eenhoorn. 7 De stem des HEEREN houwt er vlammen vuurs uit. 8 De stem des HEEREN doet de woestijn beven; de HEERE doet de woestijn Kades beven. 9 De stem des HEEREN doet de hinden jongen werpen, en ontbloot de wouden; maar in Zijn tempel zegt Hem een iegelijk eer. 10 De HEERE heeft gezeten over den watervloed; ja, de HEERE zit, Koning in eeuwigheid. 11 De HEERE zal Zijn volk sterkte geven; de HEERE zal Zijn volk zegenen met vrede.
Trotse bomen vallen ter aarde door de bliksem, of staan er troosteloos bij als herinnering aan de kracht van het hemelvuur. De grandiooste en eerbiedwaardigste van alle bomen of mensen mag niet op onkwetsbaarheid rekenen wanneer de Heere Zijn toorn ontketent. Het Evangelie van Jezus heeft eenzelfde macht over de meest ongenaakbare van alle stervelingen; en als de Heere het Woord zendt, breekt het harten die veel weerbarstiger zijn dan de ceders. Niet alleen de bomen, maar ook de bergen zelf bewegen alsof ze dartelen en springen als jonge stieren en antilopen. Het luisterrijke Evangelie van de heilige God heeft een ongeëvenaarde macht over de rotsige hardnekkigheid en de berghoge trots van de mens. De stem van onze stervende Heere deed de rotsen splijten en opende de graven; Zijn levende stem bewerkt nog dezelfde wonderen. Ere zij Zijn Naam, wanneer de stem van Zijn middelaarswerk klinkt, de heuvels van onze zonden in Zijn graf springen en begraven worden in de rode zee van Zijn bloed!
Vlammen van vuur vergezellen de stem van God in het Evangelie, de harten van mensen verlichtend en smeltend; hierdoor verteert Hij onze driften en ontsteekt Hij in ons een heilige vlam van eeuwige liefde en heiligheid. God verlangt niet naar het applaus van mensen – Zijn meest grootse daden worden gewrocht waar de onderzoekende blik van de mens totaal afwezig is. Waar geen menselijk geluid te horen was, was de stem van God vreeswekkend duidelijk. De uitgestrekte en stille vlakten beefden van schrik. Stilte bewees eer aan de almachtige stem. Lage vlakten moeten de stem van God evengoed horen als hoge bergen; zowel de arme als de rijke moet de heerlijkheid van de Heere erkennen.
Een watervloed volgt op het noodweer, maar Jehova is op de nood berekend. Geen zondvloed kan het fundament van Zijn troon ondergraven. Hij is kalm en onbewogen, hoezeer de diepte ook moge brullen en in beroering moge zijn: Zijn heerschappij bedwingt het meest onvaste en onstuimige van het geschapene. De heerschappij rust eeuwig op Jezus’ schouders; in de meest stormachtige tijden zijn onze belangen veilig in Zijn handen. Satan is geen koning, maar de Heere Jezus wel; laten wij Hem daarom aanbidden, en ons altijd verheugen.
Waarom zijn wij zwak als wij onze toevlucht kunnen nemen tot goddelijke sterkte? Waarom zijn wij in beroering als des Heeren eigen vrede de onze is? Jezus, de machtige God, is onze vrede – wat een zegen is dat vandaag! Wat een zegening zal ons ten deel vallen op die dag van de Heere die in duisternis gehuld zal zijn, en die geen licht zal doen schijnen op de goddelozen!
Lieve lezer, is dit geen edele psalm om bij stormweer te zingen? Kunt u zingen te midden van de donder? Zult u in staat zijn te zingen wanneer de laatste donderslagen losbreken, en Jezus de levenden en de doden oordeelt? Als u een gelovige bent, is het laatste vers uw erfdeel, en dat zal u beslist aan het zingen brengen.
Overweging:
Er is veel meer koninklijke macht in de donder van het Woord, dan in het woord van de donder.
