Laat alles wat adem heeft de HEERE loven. Psalm 150:
Ben je God steeds meer aan het loven? Als dat niet zo is, moet ik eerlijk zeggen dat ik me een beetje zorgen maak. Want vaak betekent dat, dat je juist mínder begint te loven. En weet je, in het leven met God bestaat er eigenlijk geen stilstand. We gaan óf vooruit, óf langzaam achteruit. Er is altijd beweging. Stel jezelf daarom die vraag: loof je God vandaag minder dan gisteren? En misschien morgen nog weer wat minder? Waar denk je dat zo’n weg je uiteindelijk heenbrengt? Het is geen onschuldig glijden. Wie blijft terugwijken, loopt het risico om steeds verder van Hem weg te raken. En dat is het ergste wat ons kan gebeuren. Daarom: blijf groeien in genade. Waar leven is, is groei. We zijn pelgrims onderweg naar de hemel – laten we die weg zingend gaan! Denk aan de leeuwerik: dat kleine vogeltje dat hoger en hoger stijgt, al fluitend. Precies zo zouden wij ook mogen leven: steeds stijgen, steeds dichter naar God toe. Laat je gebed steeds opnieuw zijn: “Heere, dichter bij U.” Laat je hart roepen: “Hoger, hoger, hoger!” En terwijl je stijgt, zing! Laat je lof steeds rijker en helderder klinken, meer en meer als een echo van de hemel. Dus kom, omhoog broeder, omhoog zuster! Zing terwijl je stijgt… totdat je zang straks helemaal opgaat in Zijn glorie.
