En Jezus zeide tot hem: Heden is dezen huize zaligheid geschied. Lukas 19:9
De zaligheid is een zegen die met haast komt. Zij kan in een dag bezit nemen van het hart van de mens. Sterker nog: dit grote werk kan in een enkel moment worden volvoerd. Ik veronderstel dat de nieuwe geboorte in feite niet iets is dat een merkbare tijdsperiode vereist – een flits, en zij is er. De feitelijke levendmaking moet iets van een ogenblik zijn, zodat het werk van de zaligheid in een mens niet alleen op deze dag wordt volbracht, in dit uur of dit kwartier, maar in deze minuut, ja zelfs in deze seconde. Tussen licht en donker is normaal gesproken een tijd van schemering, en die is er ook in de ziel. Maar zelfs in de schemering is een zekere mate van licht, en er moet een moment zijn waarop de eerste werkelijke lichtstraal de duisternis, zwart als ebbenhout, gaat verdrijven. Zó moet er een moment zijn, waarop de genade voor het eerst de ziel binnenkomt, en de mens begenadigd wordt die eerst zonder genade was. Ik denk dat dit een goed punt is om te onthouden. U, arme misleide zielen, die hoopt uzelf door uw eigen werken te behouden, zult uw hele leven met dit vruchteloze werk moeten doorgaan, en wanneer u op uw sterfbed ligt, kunt u er zeker van zijn dat u niet behouden bent als u op uw eigen werken hebt vertrouwd. Wie echter in Jezus Christus gelooft, is daar en toen gered. Het is een gelukkig feit dat de zaligheid dit uur tot een ziel kan komen; sterker nog: lang voordat de wijzer van de klok het einde van dit uur zal hebben aangewezen, kan de zaligheid in vele harten zijn binnengekomen, even waarachtig als zij binnenkwam in het huis van Zacheüs.
