Het middel waardoor wij de Heere nog meer zullen liefhebben, komt voort uit een zondebesef en een gevoel van dankbaarheid. Als wij ons meer schuldig zouden voelen over ons vorige leven, zouden we Jezus Christus veel meer liefhebben. Als we maar meer besefte dat onze zonden de diepste hel verdienen en dat het lijden van Christus iets is wat we door onze ongerechtigheden eigenlijk zelf hadden moeten ondergaan, dan zouden we niet zulke koelbloedige wezens zijn als wij nu zijn. We zijn verschrikkelijk nalatig in ons verlangen naar de liefde voor Christus, de reden daarvan is, dat wij onze verwoeste en verloren natuurlijke staat vergeten, maar ook dat wij het lijden vergeten waardoor de Heere ons verlost heeft uit die toestand. Ik hoop, dat onze liefde mag toenemen en dat we een vernieuwing van haar kracht mogen vinden in het gedenken van wat soevereine genade voor ons heeft gedaan!
