Een verbroken hart is aangenaam voor God

Wie van u blijft ongevoelig voor de tranen van uw kinderen? Toen koning Hendrik II in vroeger eeuwen gedwongen werd de wapens op te nemen tegen zijn ondankbare en opstandige zoon, belegerde hij hem in een Franse stad. De zoon, die stervende was, wilde dolgraag zijn vader zien om hem zijn zonde te belijden, maar de strenge oude vorst weigerde de opstandeling te zien. De jongeman, gekweld door zijn geweten, zei tegen de mensen om hem heen: “Ik sterf, neem me van het bed en laat me in zak en as liggen als teken van mijn verdriet vanwege mijn ondankbaarheid tegenover mijn vader”. Zo stierf hij, en toen de oude man buiten de stadsmuren de boodschap kreeg dat zijn zoon in berouw gestorven was, wierp hij zich als een tweede David ter aarde en zei: “Och mijn zoon, was ik maar in jouw plaats gestorven!” De gedachte aan het gebroken hart van de zoon trof het hart van de vader. Als u, die boos bent, geraakt wordt door de tranen van uw kinderen, hoeveel te meer zal uw Vader, die in de hemel is, reden vinden om in uw tranen en schuldbelijdenis Zijn vergevende liefde door Christus Jezus, onze Heere, te openbaren? Dit is wat God verheugt: “een gebroken hart en een verslagen geest.”