En die Man zal zijn ... als de schaduw van een zware rotssteen in een dorstig land. Jesaja 32:2
Ik herinner me die keer dat ik na een lange wandeling in de warmte en door het stof, op de top van een behoorlijk hoge heuvel stond, waar geen struik of boom was, maar slechts een enorm kruis dat iemand daar had opgericht. Ik weet nog goed dat mijn vriend en ik bij dat kruis beschutting probeerden te vinden, maar er was net plaats voor een van ons. We probeerden allebei in de schaduw te komen, want het was vreselijk heet in de zon, maar het kruis kon ons tweeën niet beschermen, en dus moesten we elkaar aflossen. Zo is het echter niet als het gaat over een grote rots. Daar is de schaduw soms zo breed, dat wanneer daar, vrij van de zonnehitte, een hele karavaan wil rusten, iedereen kan komen en beschutting vinden: reizigers, kamelen, en alles. Zo is het met mijn Meester. Hij is geen kleine Heiland. Hij heeft al miljoenen mensen behouden, maar nog steeds kan Hij talloze miljoenen méér zalig maken. Als de schaduw van Zijn kruis slechts één zondaar kon beschermen, wat zouden velen van u een klimpartij ondernemen om die ene te zijn! En toch ben ik bang dat het volstrekt vrije van Gods genade maakt dat velen haar verachten, hoewel dat niet zou moeten. Velen van u vinden het wel goed om niét in de schaduw van Christus te gaan, ook al is er plaats voor u. Er is plaats in Christus voor de grootste zondaar buiten de hel, er is plaats voor tienduizendmaal tienduizend zondaars, er zal plaats zijn voor allen uit het geslacht van Adam die er ooit toe worden gebracht hun vertrouwen op Hem te stellen. Het is de schaduw van een grote rots, en daarom is het een brede schaduw.
