Op zondag 28 juli 1878 preekte Charles Haddon Spurgeon in de openlucht op het Schotse eiland Bute en Rothesay, gelegen in de Firth of Clyde. Slechts een paar dagen eerder was aangekondigd dat Spurgeon op het eiland zou spreken, en via mondelinge overlevering en de plaatselijke kranten had het nieuws zich snel verspreid. Het bezoek van Spurgeon zorgde voor veel opwinding, en velen namen een van de stoomschepen die op de Firth of Clyde voeren en reisden vanuit het nabijgelegen Glasgow om hem te horen. Ze voegden zich bij de vakantiegangers die al in Rothesay waren aangekomen, een populaire Victoriaanse badplaats onder de arbeidersklasse.
Toen de dienst begon, was het duidelijk dat er zich een duizelingwekkende menigte had verzameld. Niemand weet precies hoeveel mensen er waren, maar er waren mogelijk wel 20.000 aanwezigen. En ze werden niet teleurgesteld, want toen Spurgeon preekte, deed hij dat met een ‘wonderbaarlijke kracht’, zoals een waarnemer het omschreef. Dit was een veelzeggende beschrijving om twee redenen. Ten eerste was het verbazingwekkend dat iedereen in de enorme menigte hem kon horen, en dat in de dagen dat microfoons en geluidsapparatuur nog niet bestonden. Ten tweede hadden de duizenden aanwezigen het gevoel dat God rechtstreeks tot hen sprak via de prediker. Er was hier inderdaad sprake van een ‘wonderbaarlijke kracht’. Velen waren zo ontroerd dat ze later met duizenden langs de kade van de haven stonden en Spurgeon uitzwaaiden toen de boot waarop hij voer de baai verliet.
