Te dien dage zal op de bellen der paarden staan: De heiligheid des Heeren. Zacharia 14:20
Als u in het alpengebied reist, vindt u het leuk om het klingelen van de belletjes van de paarden te horen. U bent er om uit te rusten, om op krachten te komen, maar neem die rust dan in een geest van heiligheid. Ik ben bang dat velen hun godsdienst achterlaten als ze naar het strand gaan of naar de landen van het continent. Zo zou het niet moeten zijn; niet alleen in onze genoegens, maar ook in al het andere moet staan: De heiligheid des Heeren. Een christen heeft ontspanning nodig, net zo goed als een ander. De boog kan niet altijd gespannen staan, want de ziel die altijd onder het werk gebukt gaat, verliest algauw de energie om te werken. Er moet tijd zijn om de frisse lucht van het platteland in te ademen en te kijken naar de weiden en de akkers. We moeten er als christenen echter op letten dat we de geest van deze tekst meenemen, waar we ook gaan. Laat de bellen van de paarden heilig zijn voor de Heere, en laten we bij onze ontspanning even heilig zijn in Gods oog als onder de sacramenten en op onze hoogtijdagen. Komt ontspanning neer op zonde? Wil er dan niets mee te maken hebben! Komt plezier neer op ongerechtigheid? Verloochen uzelf! Wanneer u door de alpengebieden trekt, laat uw gedachten dan uitgaan naar de toppen van de bergen en spreek met God. Wanneer u door de fraaie lanen van Engeland wandelt, laat dan die koele wijkplaats een bidkapel worden voor uw ziel. Welnu, alles wat uw oog ziet, van de boterbloem in de wei tot de ceder op de berg – laat het u ertoe brengen God te prijzen; en als dat zo is, dan zijn de bellen van de paarden ‘den Heere heilig’.
