Onze hemelse Vader trekt ons dikwijls met koorden van liefde. Hoe traag reageren wij op Zijn zachte roepen! Hij daagt ons uit een eenvoudiger geloof in Hem te oefenen; maar wij hebben nog niet het vertrouwen van Abraham bereikt; wij laten onze wereldse zorgen niet bij God achter. Ons magere geloof brengt magerheid in onze zielen; wij openen onze harten niet wijd, hoewel God beloofd heeft ze te vullen. Trekt Hij ons vandaag niet aan om Hem te vertrouwen? Horen wij Hem niet zeggen: “Kom, mijn kind, en vertrouw Mij. Het voorhangsel is gescheurd; treedt binnen in mijn tegenwoordigheid. Ik ben jouw volste vertrouwen waardig; werp je zorgen op mij. Schud het stof van je zorgen af, en trek je mooie kleren van vreugde aan.”
