Label: kerst en advent

HET VERHAAL VAN GODS LIEFDE Met Kerst worden we eraan herinnerd dat God een plan van verlossing klaar had voor Zijn volk; een plan dat draait om de menswording, dood en opstanding van Zijn eniggeboren Zoon. We denken dan na over wat Christus deed voor zondaars; een feit dat in ons geheugen gegrift zou moeten staan. Maar onlosmakelijk verbonden met deze waarheid is de Goddelijke, soevereine opdracht van de Vader voor dit verlossingsplan. In een preek over de menswording en geboorte van Christus helpt Spurgeon ons de soevereine rol van God de Vader in het zenden van de Zoon te begrijpen. De Vader heeft Hem gezonden, denk daar eens goed over na! Laat uw ziel het in zich opnemen, en bedenk dat Hij in elke periode van Zijn leven leed zoals de Vader dat wilde; dat elke stap van Zijn leven gemarkeerd was met de goedkeuring van de grote IK BEN. Laat elke gedachte die u aan Jezus hebt ook verbonden zijn met de eeuwige, altijd gezegende God; want 'uit u,' zegt Jehovah, 'zal Mij voortkomen' (Micha 5:1). Wie heeft Hem dan gezonden? Het antwoord is, Zijn Vader. De ultieme soevereiniteit van de Heere wordt getoond door de incarnatie van ...

Een preek uitgesproken op zondagmorgen 23 december 1860, door C.H. Spurgeon, in de Exeter Hall, Strand Zijn zonen waren gewoon om een maaltijd aan te richten, ieder op zijn beurt in eigen huis. Zij stuurden dan boden en nodigden hun drie zusters uit om met hen te eten en te drinken. Het gebeurde dan, als de dagen van de maaltijden voorbij waren, dat Job hen bij zich riep en hen heiligde. Hij stond 's morgens vroeg op en bracht brandoffers, voor ieder van hen één, want Job zei: Misschien hebben mijn kinderen gezondigd en God in hun hart vaarwel gezegd. Zo deed Job alle dagen. Job 1:4-5 Vóór zijn grote beproeving was Job een buitengewoon gelukkig man. Zijn lichamelijke gezondheid was net zo gezegend als zijn bezittingen en voorraden. Onze tekst geeft ons een zeer aangenaam beeld van Jobs gezin. Hij was een gelukkig man doordat hij veel kinderen had die allemaal een comfortabele plaats in het leven genoten; u zult immers kunnen vaststellen dat ze allemaal een huis hadden; ze waren allen van onder zijn dak vertrokken; ze hadden zich allemaal gevestigd en waren zo welvarend in de wereld dat er niet één van hen was die niet genoeg ...

En toen zij Het gezien hadden, maakten zij alom bekend het woord, dat hun van dit Kindeke gezegd was. En allen, die het hoorden, verwonderden zich over hetgeen hun gezegd werd door de herders. Doch Maria bewaarde deze woorden alle tezamen, overleggende die in haar hart. En de herders keerden weer, verheerlijkende en prijzende God over alles, wat zij gehoord en gezien hadden, gelijk tot hen gesproken was. Lukas 2:17-20 Elk seizoen heeft zijn eigen vruchten: appels in de herfst en hulstbesjes met de Kerst. De aarde brengt voort op haar bestemde tijd en met de mens heeft alle voornemen onder de hemel zijn tijd. In deze tijd is de wereld druk bezig zichzelf gelukkig te prijzen en haar burgers goede feestdagen toe te wensen. Ik wil echter voorstellen dat christenen wat extra en wat degelijker werk doen. Als wij vandaag aan de geboorte van de Zaligmaker denken, laten we dan verlangen naar een nieuwe geboorte van de Zaligmaker in onze harten.Aangezien Hij reeds onder ons “de Hoop der heerlijkheid” is, laten wij dan worden “vernieuwd in de geest van ons gemoed”. Zo mogen we opnieuw naar het Bethlehem van onze geestelijke geboorte gaan en onze eerste werken doen, van onze ...

Nu laat Gij, Heere, Uw dienstknecht gaan in vrede, naar Uw woord, want mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien. Lukas 2:29, 30 Rond het sterfbed van de zondaar wakkert de wind aan, en hij hoort het razen van de eeuwige storm. Zijn ziel wordt weggedreven, te midden van de donder van de vervloekingen, luid en diep, of anders in de dreigende stilte die altijd een wervelstorm aankondigt. ‘Gaat weg van Mij, gij vervloekten’ is het vreselijke geluid in zijn oren. Zo is het echter niet met de rechtvaardige. Hij voelt de zegenende hand van de Vader op zijn hoofd, en onder hem zijn eeuwige armen. De beste wijn wordt voor hem tot het laatst bewaard. Ten tijde van de avond is het licht; en terwijl zijn zon ondergaat, wordt zij heerlijker, en begint zij te stralen over alles rondom, met een hemelse gloed. De omstanders verwonderen zich erover en roepen uit: ‘Mijn ziel sterve de dood der oprechten, en mijn uiterste zij gelijk het zijne.’ Maar de pelgrim tegen wie de Heere zegt: Ga heen in vrede, aanvaardt een gelukkige reis. Dat is de vinger die een liefhebbende Vader legt op het oog dat zich sluit, en die geeft de verzekering van ...

En Maria zeide: Mijn ziel maakt groot de Heere, en mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker. Lukas 1:46 en 47 De eerste snaar die Maria raakt, is die van de grote vreugde die er is in de Heere: ‘Mijn ziel maakt groot de Heere, en mijn geest verheugt zich in God mijn Zaligmaker.’ Wie God waarlijk kent, moet in Hem verheugd zijn, in Zijn huis blijven en Hem loven, ja, wij mogen Hem al de dag verhogen. Het is een heel opmerkelijk woord dat we vinden in Davids mond: God is mijn hoogste vreugde. Andere dingen schenken ons misschien genoegen; we verheugen ons misschien in wat God ons geeft, en in wat Hij schiep. Maar God Zelf, de Bron van al onze vreugden, is groter dan dat alles. Daarom: ‘Verblijdt u in de Heere.’ Dat is Zijn gebod. En is het geen liefelijk gebod? Laat niemand zeggen dat het geloof van de christen niet iets is waarover je je kunt verblijden. Het moet een vreugde zijn. God wil zó graag dat we ons in Hem verblijden, dat er aan het gebod een belofte is toegevoegd: ‘...zo zal Hij u geven de begeerten van uw hart.’ Als wij in ...