Mijn liefste trok zijn hand van het gat der deur, en mijn ingewand werd ontroerd om Hooglied 5:4
Kloppen alleen was niet genoeg, want mijn hart was te slaperig. Ik vond het te koud en ik was ondankbaar om op te staan en de deur voor Hem open te doen. Maar de aanraking van Zijn krachtdadige genade heeft mijn ziel wakker geschud. O, wat een lankmoedigheid van mijn Liefste, dat Hij wilde wachten toen de deur gesloten was en ik sliep! O, wat een geduld, om steeds weer te kloppen en te roepen en te smeken om open te doen! Hoe kon ik Hem weigeren! Boosaardig hart, schaam je en bloos! Maar het grootste van alles is, dat Hij Zijn eigen deurwachter wordt en zelf de deur opent. Driemaal gezegend is de hand, die de klink oplicht en de sleutel omdraait. Nu zie ik, dat niets anders dan alleen de kracht van de Heere zo’n boos wezen, als ik ben, kan redden. Waarschuwingen hadden geen invloed, zelfs het Evangelie bleef zonder uitwerking op mij, totdat Hij Zijn hand uitstrekte. Nu zie ik ook, dat Zijn hand machtig is. Want als niets anders meer helpt, dan kan Hij openen, waar niets anders dit kan. Geloofd zij Zijn Naam, nu voel ik Zijn gezegende tegenwoordigheid. Mijn ingewanden worden ontroerd om Zijnentwil, wanneer ik denk aan alles wat Hij voor mij heeft geleden, en hoe ondankbaar ik daarvoor ben. Ik heb mijn liefde aan anderen gegeven. Ik heb rivalen toegelaten. Ik heb Hem bedroefd. Liefste en dierbaarste aller beminden, ik heb U behandeld als een ontrouwe vrouw haar man. Wee over mijn wrede zonde, wee over mijn boos hart! Wat zal ik doen? Tranen zijn een armzalig bewijs voor mijn berouw; mijn hele hart brandt van verontwaardiging over mijzelf. Ellendige die ik ben, mijn Heere, mijn Alles in allen, mijn onuitsprekelijke vreugde, te behandelen alsof Hij een vreemdeling was. Jezus! U vergeeft menigvuldig; maar dat is niet genoeg, bewaar mij voor toekomstige ontrouw. Kus mijn tranen weg, reinig dan mijn hart, en verbind het met zevenvoudige koorden aan Uzelf, zodat ik nooit meer afdwaal.
