Aan de voeten van de Meester

Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe. Johannes 3:16

Iemand die veel liefheeft, geeft ook veel. Doorgaans kan liefde afgemeten worden aan iemands zelfverloochening en aan de offers die hij brengt. Liefde die niets spaart, maar zichzelf geheel geeft voor de ander, mag werkelijk liefde heten. Weinig liefde vergeet water voor de voeten te brengen, maar grote liefde breekt de albasten fles om haar kostelijke olie uit te gieten. Bedenk nu eens welke gave God gaf. Ik moet zoeken naar woorden om die onschatbare liefde ten volle te beschrijven. En dat zal me niet eens lukken, want dan streef ik naar het onmogelijke. Ik nodig u enkel uit om te denken aan die heilige Persoon Die de grote Vader gaf om de mensen Zijn liefde te tonen. Het was Zijn eniggeboren, Zijn geliefde Zoon, in Wie Hij Zijn welbehagen had. Niemand van ons had ooit zo’n zoon om weg te schenken. Wij hebben mensenzonen; dit was de Zoon van God. De Vader gaf een deel van Zichzelf, Iemand die één met Hem was. Toen Hij Zijn Zoon gaf, gaf Hij God Zelf, want in Zijn eeuwige natuur is de Zoon niemand anders dan God Zelf. Toen God zo God aan ons gaf, gaf Hij Zichzelf. Wat zou Hij nog meer kunnen geven? God gaf alles: Hij gaf Zichzelf. Wie kan Zijn liefde op waarde schatten?