Daar zult gij dan gedenken aan uw wegen, en aan al uw handelingen, waarmede gij u verontreinigd hebt, en gij zult van uzelf een walging hebben over al uw boosheden, die gij gedaan hebt. Ez.20:43
Wanneer wij door de HEERE zijn aangenomen en delen in zijn gunst, en vrede, en veiligheid, dan worden wij gebracht tot berouw over al onze tekortkomingen en ons wangedrag jegens onze genadige God. Berouw is zó kostbaar, dat wij het een diamant van het zuiverste water kunnen noemen, en deze wordt aan het volk van God als een hoogst heiligende vrucht van hun behoud liefelijk beloofd. Hij, die het berouw aanvaardt, schénkt ook berouw, en Hij geeft het niet als een bitter voedsel, maar van de „wafels met honing toebereid”, waarmee Hij zijn volk voedt. Een besef van de met bloed gekochte vergeving en van onverdiende barmhartigheid is het beste middel om een hart van steen te doen smelten. Is ons gevoel verhard? Laten wij denken aan de liefde van het verbond, en dan zullen wij de zonde laten, de zonde betreuren en de zonde verafschuwen. Ja, wij zullen onszelf verafschuwen, omdat wij zondigen tegen zulk een oneindige liefde. Laten wij met deze belofte van berouw tot God gaan, en Hem vragen, of Hij ons wil helpen te gedenken, en boetvaardig te zijn, en berouw te tonen, en ons te bekeren. O, konden wij de vertedering genieten van heilige droefheid! Wat zou- een vloed van tranen een verlichting zijn! HEERE, sla de rots of spreek tot de rots en laat de wateren stromen.
