Vertel me niet dat we vooral een hoogverheven Christus moeten prediken. Ik zal mijn Heere op Zijn troon preken en mij daarin verblijden, maar de grote remedie voor een geruïneerde mensheid is niet Christus in Zijn glorie, maar Christus in Zijn schaamte en dood. We kennen sommigen die de tweede komst van Christus als hun enige grote thema kiezen, we willen hen niet het zwijgen opleggen, maar ze vergissen zich. De tweede komst is een glorieuze hoop voor de heiligen, maar het is geen remedie voor zondaars. Voor hen is de komst van de Heere enkel duisternis en geen licht. Christus heeft geleden voor onze zonden, dat is de ster die de middernacht van de zondaar doorbreekt. Ik weet dat als ik Christus op Zijn troon zou prediken vele trotse harten Hem zouden hebben. Maar, o mensen, u moet Christus aan het kruis hebben voordat u Hem op de troon kunt kennen. U moet buigen voor de Gekruisigde, u moet een stervende Verlosser vertrouwen. Als u beweert Hem te eren door de heerlijkheden die komen gaan, dan hebt u een verkeerde voorstelling van Hem en kent u Hem niet. Naar het kruis, naar het kruis, naar het kruis! Schrijf dat op de wegwijzers van de weg naar de vrijstad! Ren daarheen, gij schuldigen, het is het enige toevluchtsoord voor zondaars, want “door Zijn striemen is ons genezing geworden.” Hier ligt de ware vreugde in.
