Als mijn hart overstelpt is; leid mij op een rotssteen, die mij te hoog zou zijn. Psalm 61:3
De meesten van onze weten wat het is: overstelpt van hart te zijn; helemaal leeg, ten einde raad, en ten onder gaan als een schip, dat door de storm wordt geteisterd. Het kan het gevolg zijn van de ontdekking van onze inwendige verdorvenheid, wanneer de Heere ons een blik doet slaan in de diepte van onze val. Het kan ook het gevolg zijn van teleurstellingen en hartewonden, wanneer de golven, een voor een, over ons heengaan, en wij als een schelp, door de branding heen en weer worden geslingerd. Gode zij dank, dat wij in zulke tijden niet zonder een algenoegzame troost zijn; onze God is de haven voor het door de storm geteisterde schip, de toevlucht voor verlaten pelgrims. Hij is hoger dan wij, Zijn genade is meer dan onze zonden, Zijn liefde hoger dan onze gedachten. Het is droevig als de mens zijn vertrouwen stelt op iets, dat beneden hem staat, maar ons vertrouwen is op een uitnemend hoog en heerlijk God. Hij is een Rotssteen, omdat Hij niet verandert, en een hoge Rotssteen, omdat de stormen, die ons overstelpen, ver beneden Zijn voet blijven. Hij wordt er niet door gestoord, maar bestuurt ze naar Zijn wil. Als wij door deze hoge Rotssteen worden beschut, dan kunnen wij de orkaan trotseren; in de schaduw van die rots is alles kalm. Helaas! onze bekommerde ziel wordt dikwijls in zo’n verwarring gebracht, dat wij naar die goddelijke schuilplaats moeten vluchten. Vandaar het bovenstaande gebed. O Heere onze God! leer ons door Uw Heilige Geest de weg van het geloof, en leid ons in Uw rust. De wind drijft ons in volle zee, het roer luistert niet meer naar onze zwakke hand. Gij, Gij alleen kunt ons, over de zandbanken heen, in de behouden haven sturen. Wat zijn wij afhankelijk van U; wij hebben U nodig om ons tot U te brengen. Met wijsheid, in veiligheid en vrede geleid en bestuurd te worden, is een gave van U, en van U alleen. O Heere! handel deze avond liefderijk met Uw ons!
