Want in hetgeen Hij Zelf, verzocht zijnde, geleden heeft, kan Hij degenen, die verzocht worden, te hulp komen. Hebreeën 2:18
De eenvoudigste les, waarin het Evangelie ons onderwijst, is dikwijls voor de christenen de moeilijkste les om te leren. Die eenvoudige les is, dat wij voor al wat goed is niet op onszelf moeten zien. Die les is zowel kort als eenvoudig, zij is gemakkelijk te herhalen. Maar zo dikwijls ons geloof ernstig wordt beproefd, ontdekken wij, dat wij geneigd zijn om wat de Alfa van het Evangelie is, zijn grondbeginselen te vergeten, dat de mens In zichzelf geheel verloren Is, en dat al zijn hoop op hulp en behoud op Christus moet steunen. Buiten God is er niets waaraan het geloof zich kan vastklampen. Zonder het verzoenend offer en de rechtvaardigende gerechtigheid van Christus en het levendmakende en heiligende werk van de Heilige Geest en de eeuwigdurende liefde van de Vader is er nergens vreugde of vrede of troost of hoop te vinden. Dit schijnt een zeer gemakkelijke les te zijn, maar toch vinden zelfs bejaarde gelovigen, wanneer hun haar grijs wordt, en zij op het punt staan het land van de volmaakte vrede en rust binnen te gaan, de verleiding tot ongeloof te veel voor zich, en zij beginnen uit te zien naar iets goeds in het schepsel en het geluk te zoeken in zichzelf, in plaats van alle goeds in God te zoeken.
