Bidden in het veld
15 augustus
Wat onszelf betreft, laten we nooit zonder onze dagelijkse kruisen willen zijn. De vlieger brak weg van zijn touw en in plaats van op te lopen naar de sterren daalde hij af in het slijk. De rivier werd moe van haar dijken en verlangde ernaar ze te laten barsten, zodat ze zich kon voortstuwen in de wilde vreugde van de vrijheid. De dijken braken, de rivier werd een vloed en droeg vernietiging en verwoesting overal waar het snelde. Wijzig de koers van de zon en zie, de aarde zal verbranden. Maak de gordel van de elementen los en de chaos regeert! Laten we nooit verlangen om vrij te zijn van de beperkingen die God geschikt heeft gevonden om op ons te leggen. Ze zijn meer nodig dan we denken. Bedenk hoe de wijnstok, toen hij gebonden aan de staak die haar steunde, zichzelf als een martelaar zag en verlangde om vrij te zijn. Maar toen hij de wilde wijnstok aan zijn voeten zag, rottend door het vocht en smachtend door de hitte en daardoor geen vruchten kon voortbrengen, voelde het hoe nodig zijn bindingen waren om de trossen te doen rijpen.
Oh ! mijn geliefde lezer, als u uw eigen gang had kunnen gaan, zou u nu op de top van de berg zijn geweest! Tenminste, dat denkt u, maar nee, u zou al lang in de afgrond zijn gevallen als God u had laten gaan. Omdat Hij u liefheeft, heeft Hij u in de vallei gehouden opdat u niet zult zondigen zoals anderen zondigen. De Goddelijke genade heeft Zijn hand aan de teugels van uw paard. U wilt uw paard aansporen en gebruikt de zweep tegen de man die u tegenhoudt; of misschien is het een vrouw en spreekt u bittere woorden tegen die echtgenote, die zuster of die moeder, die God daar heeft geplaatst om u tegen te houden; maar u kunt niet doorgaan, u mag niet doorgaan. Nog een centimeter naar voren en u zult in de afgrond storten en verloren zijn, daarom heeft God die hand daar neergelegd om uw paard terug te houden en u te laten pauzeren om na te denken, zodat u uzelf van uw dwaling af zal keren. Wat een genade is het dat wanneer Gods volk tot op zekere hoogte van zonde komt, Hij spreekt en zegt: "Tot hiertoe zult gij komen ...
Toen ik nog een jongen was, zag ik een jongleur op straat een stuk of zes ballen, messen en borden omhooggooien, hij bleef ze maar vangen en gooien, het leek mij fantastisch. Maar de godsdienstige jongleur verslaat alle anderen met gemak. Want hij moet het christendom als ook de wereldgelijkvormigheid in stand houden en zo tegelijkertijd twee reeksen ballen vangen. Om tegelijkertijd een vrij mens in Christus te zijn en een slaaf van de wereld, moet u goed kunnen handelen. Een dezer dagen zal u, beste jongleur, een van de ballen missen en dan is uw spel afgelopen. Een mens kan het niet altijd volhouden en het spel op alle uren zo slim spelen. Vroeg of laat faalt hij en dan wordt hij uitgefloten en wordt hij tot een woord van spot gemaakt, zodat hij beschaamd zal worden als hij in schande achtergelaten wordt.
Sommige mensen zijn verheugd wanneer ze een fout kunnen vinden in een zeer gerespecteerde broeder of zuster; ze trekken hem gewoon in stukken met ongeveer dezelfde vreugde die een aap kan laten zien. Hun kracht is afleiding, ze verscheuren de stukken die ze niet konden samenstellen en proberen zichzelf te verhogen door anderen te verlagen. Maar let op, de apostel zegt: "Laten we onszelf reinigen. (zie 2 Korinthe 7:1)" Oh, laten we in ons eigen huis kijken! Laten we meer in ons binnenste kijken! Ja, het is onze taak om onze broeders en zusters hun fouten te vertellen, dit moeten we doen, maar we moeten zeker niet het andere ongedaan laten, want dat is de eerste noodzaak, "Laten we onszelf reinigen." Het is heel goed om de kerk van God naar het altaar te slepen, zoals een bloedend slachtoffer om haar daar met het scherpste mes van onze kritiek te steken We zouden van de moderne kerk kunnen zeggen dat zij dit niet en dat zij dat niet is. Maar u zou uzelf ook kunnen afvragen, hoe ver heb ik eraan meegewerkt om haar te maken zoals zij is? Als ze vervallen is, hoe ver is die ontaarding dan het ...
Als we genoeg gebrek aan eerbied hadden om te denken dat de Heere kwetsbaar was, welke boog en welke pijl zou Hem op Zijn troon kunnen bereiken? Welke speer zal Jehova's schild doorboren? Stel voor dat alle volken der aarde op zouden staan en zouden woeden tegen God, hoe zullen zij Zijn troon ooit kunnen bereiken? Ze kunnen Zijn voetenbank zelfs niet doen wankelen. Als alle engelen van de hemel zouden rebelleren tegen de Grote Koning en hun eskadrons zouden in opeenvolgende rijen oprukken om het paleis van de Allerhoogste te belegeren, dan hoeft Hij het maar te willen en zij zouden verwelken als herfstbladeren, of verteren als het vet op het altaar. Achterblijvend in ketenen van duisternis, zouden de tegenstanders van Zijn macht voor altijd een aandenken van Zijn toorn worden. Niemand kan Hem aanraken, Hij is de God die eeuwig leeft. Laat ons vreugde scheppen in de levende God en ons voor Hem neerbuigen en Hem nederig aanbidden als de God in Wie wij leven en bewegen en ons bestaan hebben.
© Het Spurgeon Archief