En zij, opstaande terzelfder ure, keerden weer naar Jeruzalem. Lukas 24:33,35
En zij vertelden hetgeen op de weg geschied was, en hoe Hij hun bekend was geworden. Toen de twee discipelen Emmaüs bereikt hadden, en het Avondmaal gebruikten, nam de geheimzinnige vreemdeling, die hen op de weg zo in verrukking had gebracht, het brood, brak het, maakte zich aan hen bekend, en verdween uit hun gezicht. Zij hadden Hem gedwongen bij hen te blijven, daar de dag reeds gedaald was; maar nu, hoewel het veel later was, was hun liefde een lamp voor hun voet en een vleugelenpaar tevens; zij vergaten de donkerheid, hun vermoeidheid was geweken, en terstond wandelden zij de zestig stadiën terug, om het blijde nieuws van de verrezen Heer, die hun op de weg verschenen was, te gaan verkondigen; zij kwamen bij de Christenen te Jeruzalem, en werden met een vreugdekreet ontvangen, eer zij hun eigen ontmoeting konden verhalen. Deze eerste Christenen brandden allen van ijver om over de opstanding van Christus te spreken en te getuigen wat zij van de Heer wisten; hun ervaringen waren een gemeenschappelijk eigendom. Laat hun voorbeeld een diepe indruk op ons maken. Wij moeten ook omtrent Christus getuigen. Wat Johannes van het graf verhaalde, moest door Petrus aangevuld worden; Maria kon van nog iets meer spreken; hun getuigenissen verenigd vormen een geheel, waarvan niets kan gemist worden. Wij hebben allen bijzondere gaven en openbaringen; maar het een doel, dat God beoogt, is: de volmaking van het lichaam van Christus. Wij moeten daarom onze geestelijke bezittingen brengen en aan de voeten der apostelen leggen, en aan allen mededelen wat God ons gegeven heeft. Houd niets achter van de kostbare waarheid, maar spreek wat gij weet en getuig van wat gij gezien hebt, laat de arbeid, de duisternis of het mogelijk ongeloof van uw vrienden geen ogenblik in de schaal wegen. Maak u op, ga naar de plaats waar de plicht u roept, en verkondig daar wat grote dingen de Heer aan uw ziel getoond heeft.
