In stilheid en vertrouwen zou uw sterkte zijn. Jes. 30:15.
Het is altijd zwakheid als wij morren, bezorgd zijn, twijfelen en wantrouwen. Wat schieten wij ermee op, als wij onszelf aftobben totdat wij vel over been zijn? Kunnen wij door angst en woede iets winnen? Maken wij dan onszelf niet onbekwaam om te handelen, en onze gedachten van streek om nog een wijze beslissing te kunnen nemen? Wij zijn bezig te zinken door ons gespartel, terwijl wij door het geloof konden blijven drijven. O, hadden wij genade om rustig te zijn! Waarom van huis tot huis lopen om het droevig verhaal te herhalen, dat ons steeds moedelozer maakt, als we het vertellen. Waarom ook thuis blijven om het uit te schreeuwen van verdriet vanwege de slechte voortekenen, die misschien nooit worden vervuld? Het zou goed zijn, de tong rustig te houden, maar het zou veel beter zijn, als wij een rustig hart hadden. O, mochten wij stil zijn en weten, dat de HEERE God is! O, mochten wij genade hebben om op God te vertrouwen! De Heilige van Israël moet het zijne verdedigen en bevrijden. Hij kan niet terugkomen op zijn plechtige verklaringen. Wij kunnen ervan overtuigd zijn, dat elk woord van Hem zal bestaan, al zouden ook de bergen wijken. Hij verdient het om te worden vertrouwd; en als wij vertrouwen en de daaruit voortvloeiende rust aan de dag legden, zouden wij even zalig kunnen zijn als de geesten voor de troon. Kom, mijn ziel, keer weder tot uw rust, en laat uw hoofd leunen aan de boezem van de Heere Jezus.
Discussion about this post