Bijbels Dagboek, C.H. Spurgeon
“Voor Iedere Morgen”
En een grote menigte van volk volgde Hem; ook een menigte van vrouwen, die zich op de borst sloegen, en Hem beklaagden. Lukas 23:27
Tussen het gepeupel dat de Verlosser naar Zijn executieplaats begeleidde, bevond zich ook een aantal medelijdende mensen; hun verdriet uitte zich in gehuil en geklaag – gepaste muziek om de lijdensgang te begeleiden. Als mijn ziel zich de Heiland kan inbeelden, Die Zijn kruis naar Golgotha droeg, sluit zij zich bij deze godvrezende vrouwen aan, en huilt met hen mee. Ik heb namelijk een goede reden om verdrietig te zijn. De vrouwen huilden om de mishandelde onschuld, de vervolgde goedheid, de bloeiende liefde, de zachtmoedigheid die bereid was om te sterven. Maar mijn hart heeft een diepere en bitterdere reden om te huilen. Mijn zonden waren de gesels die Zijn gezegende schouders openhaalden; zij waren het, die het gezegende hoofd met doornen kroonden. Mijn zonden riepen: ‘Kruis Hem!’ Zij legden het kruis op Zijn zachte schouders. Dat Hij weggeleid werd om gedood te worden, is al genoeg reden om voor altijd te treuren; maar dat ik Zijn moordenaar ben geweest, geeft mij meer, ja oneindig veel meer verdriet dan de armzalige fontein van mijn tranen uitdrukken kan. Het is niet moeilijk om te raden waarom deze vrouwen liefhadden en huilden; maar toch konden zij niet meer redenen gehad hebben dan mijn hart heeft om lief te hebben en verdrietig te zijn. De weduwe van Naïn zag dat haar zoon opgewekt werd uit de dood; maar ik ben zelf opgewekt tot een nieuw leven. De schoonmoeder van Petrus werd van de koorts genezen – maar ik ben genezen van de melaatsheid van de zonde. De duivel werd uit de stomme man geworpen, maar uit mij werd een heel legioen gedreven. Maria en Martha werden begenadigd met bezoeken van de Heere, maar Hij woont bij mij! Zijn moeder droeg Zijn lichaam, maar Hij is in mij de hoop op de heerlijkheid geworden! Laat ik in dankbaarheid en droefheid dan niet achterblijven bij deze vrouwen!
