Label: zonden

Een preek uitgesproken op zondagochtend, 7 Juli 1867, door C.H. Spurgeon, in de Metropolitan Tabernacle, Newington. Maar nu is Hij bij de voleinding van de eeuwen eenmaal geopenbaard om de zonde teniet te doen door het offer van Zichzelf. Hebreeën 9:26 Wanneer het geweten onverlicht en het hart opstandig is, dan is de mens van zijn God gescheiden door een vals gevoel van persoonlijke gerechtigheid. Hij verbeeldt zich dat God hem hard behandelt, dat God zijn zonde in een te streng licht ziet, en dat hijzelf, al heeft hij verkeerd gedaan, in sommige andere opzichten aanspraak kan maken op het mededogen van zijn Maker. Maar zodra de Geest van God het verstand verlicht, verdwijnt deze eigengerechtigheid. Ze is als een broos spinnenweb dat snel wordt weggeveegd door de bezem van de wet, het is niet wezenlijker dan de ochtendnevel die onmiddellijk verdreven wordt door de opkomende zon der genade. Dan voelt de mens zich gescheiden van zijn God door een andere en meer reële hindernis: hij heeft zijn eigengerechtigheid opgegeven, maar nu is hij zich pijnlijk bewust van zijn zondigheid, die voor hem een onoverbrugbare kloof lijkt te zijn, waardoor hij voor altijd gescheiden is van de rechtvaardige en heilige ...

Een preek uitgesproken door C.H. Spurgeon, in de Metropolitan Tabernacle, Newington, 1864. Een Vriend van tollenaren en zondaren. Matt. 11:19 Gekscherend worden vaak rake dingen gezegd en vaak wordt onwetend de deugd eer aangedaan door snerende uitspraken. De vijanden van onze Heere Jezus Christus dachten Hem te schande te kunnen maken en Zijn naam door het slijk te kunnen halen als 'een Vriend van tollenaren en zondaren.' Hun laster vergrootte Zijn reputatie. Tot op deze dag wordt de Redder aanbeden met deze titel, die bedacht werd als kleinering. Zij werd opgedrukt als een stempel waarvoor ieder weldenkend mens zou huiveren en terugdeinzen. Maar deze Naam heeft de harten van de gelovigen gewonnen. Gods Kerk in de hemel en op de aarde bezingt Hem graag als volgt: 'Saviour of sinners they proclaim. Sinners of whom the chief I am.' Wat de boosaardige Joden in bittere haat zeiden, is door de Heilige Geest Hem tot genade en eer aangerekend. Waar ze hun fiolen van toom uitstortten, rees de geur van heilige wierook op. Onrustige gewetens hebben alleen al in de klank zoete balsem gevonden. Jezus 'de Vriend van tollenaren en zondaren', heeft Zich een Vriend betoond, en zij zijn vrienden van Hem geworden ...

Een preek uitgesproken op 14 september 1856 , door C.H. Spurgeon in Exeter Hall, Strand. Originele tekst: An Appeal to Sinners Deze Man ontvangt zondaars. Lukas 15:2 Het was een bijzondere groep die zich rondom onze Heiland had verzameld toen deze woorden gesproken werden; want de Evangelist vertelt ons: 'Al de tollenaars en de zondaars nu kwamen bij Hem om Hem te horen.' De tollenaars, de laagste klasse van de samenleving, de handlangers van de onderdrukkers, geminacht en gehaat door de gemeenste Jood, deze, samen met de meest slechte figuren, het uitschot van de straten en het uitschot van de Jeruzalemse samenleving, verzamelden zich rond deze machtige Prediker, Jezus Christus, om naar Zijn woorden te luisteren. Aan de buitenzijde van die kring stonden enige fatsoenlijke lieden, die in die dagen Schriftgeleerden en Farizeeën genoemd werden, mannen die hoog geacht waren in de synagogen als oversten en oudsten en leraars. Deze zagen met versmading op de Prediker en bespiedden Hem met nijdige ogen of zij iets berispelijks vinden mochten. Indien zij in Hem persoonlijk al niets vonden, dan konden zij gemakkelijk iets vinden in Zijn hoorders; Zijn gedrag tegenover hen kwetste hun valse begrippen van fatsoen. En toen zij opmerkten dat ...

Graag spreek ik enkele eenvoudige woorden tot hen die het verlossingsplan van de rechtvaardiging door het geloof wel verstaan, maar wier probleem is dat ze niet kunnen stoppen met zondigen. We kunnen nooit gelukkig, rustig of geestelijk gezond zijn voor we heilig worden. We moeten van de zonde af komen, maar hoe kunnen we dat? Voor velen is dit een vraag van leven of dood. De oude natuur is erg sterk, en ze hebben geprobeerd haar te beteugelen en te temmen. Maar zij wil zich niet laten onderwerpen, en ze merken dat, al verlangen ze ernaar om beter te worden, ze eerder slechter worden. Het hart is zo hard, de wil zo eigenzinnig, de fantasie zo onbeheersbaar, de hartstochten zijn zo vurig, de gedachten zo vluchtig, de verlangens zo wild dat de mens voelt dat hij een hol wilde dieren in zijn hart heeft, die hem eerder zullen verslinden dan zich door hem laten regeren. We kunnen over onze gevallen natuur zeggen wat de Heere tegen Job zei over de Leviathan: ‘Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje? Of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?’ (Job 41:5). Een man kan evengoed hopen de noordenwind in zijn ...

Kaïn was uit de boze en doodde zijn broeder. ”De weg van Kaïn” is niet moeilijk te beschrijven. Hij is te trots om boete te doen voor zijn zonde; hij geeft de voorkeur aan zijn eigen manier van offeren; hij brengt een onbloedig offer; hij haat de gehoorzaamheid van het geloof; hij slaat de gelovige Abel dood. Kijk naar de weg van Kaïn, en past ervoor op, o trotse eigengerechtigen, dat u die niet bewandelt, want het is maar een paar stappen van de eigengerechtige hoogmoed naar het haten van de ware gelovigen, en een moord is dan dichtbij. In de hoogmoedige geest van zelfrechtvaardiging ligt het zaad van elke schanddaad, en het is een grote genade, dat het zich niet vaker in al zijn verschrikkelijke rijpheid vertoont. U, die onbeschaamd in uw eigen verdiensten roemt, aanschouw het verminkte lichaam van de eerste martelaar, want dat toont u de volkomen ontwikkeling van uw opstandige eigendunk. Goede Heere, bevrijd ons van alle hoogmoed en ijdele roem, van alle eigengerechtigheid en haat tegen het kruis van Christus. Velen zijn er tot wie het bloed van hun broeder roept van de aarde. Daar is de verleider; hij sprak honingzoete woorden en hij praatte ...