Deugd is bescheiden

Beladen takken hangen laag. De brandnetel groeit boven alles uit maar het viooltje ligt verborgen onder zijn bladeren en wordt alleen ontdekt door zijn eigen geur. Toen wij op een dag bij een beekje liepen, werden wij ons bewust van een heerlijk geur, en toen pas zagen wij de kleine blauwe oogjes, die zo zachtmoedig naar ons opkeken vanaf de grond waarop wij stonden. Deugd is altijd bescheiden, en bescheidenheid is zelf een deugd. Hij die opgemerkt wordt door zijn werkelijke voortreffelijkheid, en niet door zijn egoïstische roemen voor zijn eigen volmaaktheden, is een man die het waard is gekend te worden.