Gij zult genoemd worden de gezochte. Jesaja 62:12
De grote genade Gods is hierin zeer klaarlijk te zien, dat wij niet alleen worden gezocht, maar ook uitgezocht. De mens zoekt op de grond naar iets dat verloren is, maar in dat geval wordt er alleen gezocht, niet uitgezocht. Het verlies is groter, en het zoeken geschiedt met meer volharding, wanneer zo iets uitgezocht is. Wij waren met slijk bezoedeld, en gelijk aan een kostbaar goudstuk, dat in de modder gevallen is, en de mens woelt deze vuile massa om, onderzoekt die zorgvuldig, en gaat voort erin te roeren en te zoeken, totdat hij de schat heeft gevonden. Of om een ander beeld te gebruiken: wij waren in een doolhof verdwaald; wij wandelden her– en derwaarts, en toen de genade tot ons kwam met het Evangelie, vond zij ons niet terstond, maar moest ons opsporen en zoeken, want wij, als verloren schapen, waren zo wanhopig verloren, dat het onmogelijk scheen, dat zelfs de goede Herder ons terecht brengen kon op de rechte weg. Geloofd zij Zijn oneindige barmhartigheid: wij werden gezocht. Geen duisternis kon ons verbergen, geen onreinheid kon ons bedekken; wij werden gevonden en thuis gebracht. Geloofd zij de oneindige liefde, God de Heilige Geest vernieuwde ons! Het leven van sommige van Godskinderen zou, indien het beschreven werd, ons met heilige verwondering vervullen. Vreemd en wondervol zijn soms de middelen welke God gebruikte om de Zijnen te vinden. Geloofd zij Zijn naam, nimmer houdt Hij op te zoeken totdat Zijn verkorenen gevonden zijn. Zij worden niet heden gezocht en morgen uitgeworpen. De Almacht en de Wijsheid tezamen verenigd, vergissen zich niet. Wij zullen genoemd worden: “gezochten”. Dat enigen gezocht worden, is genade zonder wederga, maar dat wij gezocht worden is genade boven alle beschrijving en mate! Geen andere reden kunnen wij daarvoor vinden dan Gods eigen, alles overtreffende liefde; ons hart kan zich slechts verliezen in bewondering en de Heere loven, dat ook wij de naam dragen van “gezochten”.
