En zij brachten kinderkens tot Hem opdat Hij hen aanraken zou; en de discipelen bestraften degenen die hen tot Hem brachten. Markus 10:13
Dat de apostelen de kinderen bestraften, kwam voor een deel voort uit onwetendheid over wat de kinderen nodig hadden. Als een moeder in die mensenmassa had gezegd: Ik moet mijn kind bij de Meester brengen omdat het zwaar van de duivel bezeten is, hadden Petrus, Jakobus noch Johannes ook maar een ogenblik bezwaren geopperd, maar ze zouden geholpen hebben om dat bezeten kind bij de Heiland te brengen. Maar die kleintjes met hun heldere ogen, hun keuvelende mondjes en hun huppelpasjes — waarom moesten die nu tot Jezus komen? Ze vergaten dat in die kinderen, met al hun blijheid, hun gezondheid en hun kennelijke onschuld, een grote en ernstige behoefte was aan de zegen van de genade van een Zaligmaker. Als u toegeeft aan de nieuwe gedachte dat uw kinderen geen bekering nodig hebben, dat kinderen, geboren uit christelijke ouders, een beetje méér zijn dan andere, het goede in zich hebben dat alleen maar ontwikkeling behoeft, dan zal het met één grote drijfveer van uw vrome ernst zijn gedaan. Uw kinderen hebben de Geest van God nodig om hun een nieuw hart en een oprechte geest te geven, of anders gaan ze het verkeerde pad op, net als andere kinderen. Bedenk dat ze, hoe jong ze zijn, een steen in de borst hebben, en die steen moet weggenomen worden of anders zal hij het kind te gronde richten. Er is een neiging tot het kwade, zelfs waar deze zich nog niet heeft ontwikkeld tot een daad, en die neiging moet overwonnen worden door de Goddelijke kracht van de Heilige Geest, Die maakt dat het kind wedergeboren wordt.
