„De kus der verzoening”
De kus is een teken van afgelegde vijandschap, van afgelopen strijd en van tot stand gebrachte vrede. Ge zult u de ontmoeting van Jacob en Ezau herinneren: ofschoon de harten van de broeders lang van elkaar vervreemd geweest en vrees had gewoond in het hart van de een en de wraak haar vuur had ontstoken in het hart van de ander, sloten zij toch, toen zij elkaar ontmoetten, vrede met elkaar. Zij vielen elkaar om de hals en kusten elkaar — het was de kus der verzoening.
Het allereerste genadewerk voor Christus in het hart is het geven van de kus van zijn genegenheid aan de zondaar als een bewijs van zijn verzoening met de zondaar. Zo kuste de vader zijn verloren zoon toen hij terugkeerde. Voordat het feestmaal werd aangericht, voordat muziek en dans begon, viel de vader zijn zoon om de hals en kuste hem. Voert de Geest strijd in uw hart? Geef u dan over, smeek ik u, aan zijn genaderijke invloed en laat uw twist thans ten einde zijn. Werp de wapens van uw opstand neer.
