Hebt u nog nooit gezien hoe de grijze gelovige op zijn kussen lag en profeteerde als een ziener over de dingen van deze wereld en van de toekomende wereld? Hebt u hem nooit zinnen horen uitspreken die zo belangrijk zijn als het oordeel van een rechter? “Wat,” zegt hij, “wat betekenen al deze aardse dingen nu voor mij nu ik ze moet verlaten? Het is allemaal lucht en leegte.” Salomo kon in zijn leven niet met zoveel kracht spreken als heilige mensen doen wanneer zij sterven. En dan, terwijl ze de vinger wijzen naar de eeuwigheid en vertellen over de toekomstige werelden en over de noodzaak om voorbereid te zijn op de geweldige dag van het grote oordeel, lijkt het alsof ze een repetitie uitvoeren van het laatste vreesachtige oordeel. Veel mensen die niets gaven om de stem van de prediking, zelfs niet om de getuigenis van Gods geschreven Woord, hebben wel kracht ervaren uit de toespraken van mensen aan de grenzen der eeuwigheid.
