Aan de voeten van de Meester

Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, zo verleiden wij ons zelven, en de waarheid is in ons niet. Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid. Indien wij zeggen, dat wij niet gezondigd hebben, zo maken wij Hem tot een leugenaar, en Zijn woord is niet in ons. 1 Johannes 1:8-10

De christen zondigt nooit zo brutaal zoals de onbekeerden doen. Anderen wentelen zich in overtredingen en maken hun schaamte tot hun glorie, maar als de gelovige valt, is hij stil, bedroefd en geërgerd. Zondaren zondigen als kinderen die naar de boomgaard van hun eigen vader gaan, maar gelovigen sluipen als dieven weg als ze verboden vruchten hebben gestolen. Schaamte en zonde zijn altijd in nauw gezelschap van een christen. Als hij dronken is van het kwaad, schaamt hij zich en gaat hij naar zijn bed als een bestrafte vlegel. Hij kan zijn overtredingen niet verkondigen zoals sommigen doen te midden van een schandelijke menigte, die opschept over hun daden van het kwaad. Zijn hart in hem is gebroken, en als hij gezondigd heeft, gaat hij er vele dagen onder gebukt. Hij kan de zonden ook niet plannen, dat kunnen andere mensen wel. De zondaar kan een hele maand nadenken over de ongerechtigheid die hij wil begaan, totdat hij zijn plannen goed heeft georganiseerd en zijn project heeft gerijpt, maar de christen kan dit niet doen. Hij mag de zonde dan wel in zijn mond stoppen en in een ogenblik doorslikken, maar hij kan het niet onder zijn tong blijven rollen. Hij die een overtreding zorgvuldig kan beramen is nog steeds een echt kind van de oude slang.