Aan de voeten van de Meester

O, dat zij wijs waren; zij zouden dit vernemen, zij zouden op hun einde letten. Deuteronomium 32:29

Er zijn wel duizend poorten die leiden tot de dood. Van de plaats waarop ik nu sta, is er een pad direct naar het graf, en daar waar u zit, is er een opening naar de eeuwigheid. Laten we dan toch altijd overdenken hoe breekbaar het leven is. Als we naar een haar kijken is die haar als een staalkabel vergeleken bij de draad van het leven. Neem eens een spinnenweb, het is overweldigend vergeleken bij het web van het leven. We zijn slechts een damp, nee nog minder. We zijn zoals het schuim op de golven dat tegen een golfbreker aanslaat. Laat ons onszelf dan toch voorbereiden om God te ontmoeten, want waar en hoe we voor hem zullen moeten verschijnen is onbekend voor ons. Er is geen garantie dat we deze kerk levend zullen verlaten. Wellicht wordt er een onder ons op de schouders van anderen weggedragen, zoals ons verhaald wordt van Ananias en Saffira. Wellicht zien we ons huis nooit meer. We kunnen, zonder het te weten, de laatste kus op de wang van onze geliefden hebben gedrukt en de laatste vriendschappelijke woorden hebben gesproken met hen die ons het meest aan het hart liggen. We staan op de rand van ons eigen graf.