Spurgeon Verhalen

Nederigheid

Kort nadat Spurgeon dominee in Londen was geworden, werden hij en enkele andere predikanten uitgenodigd door een bekende voorganger die John Alldis heette. Ik weet niet uit hoeveel dominees het gezelschap bestond, en hoe oud ze allemaal waren, maar ik neem aan dat Spurgeon met zijn negentien of twintig jaar, de jongste was van allemaal. Voordat iedereen weer naar huis ging, werd aan een oude dominee gevraagd of hij wilde bidden. In zijn gebed zei hij: 'Heere U weet dat Uw jonge dienstknecht Spurgeon nog veel moet leren, maar ook veel moet afleren, Heere wilt U hem leiden?'

Dominee Alldis vroeg zich af of Spurgeon zich beledigd zou voelen, en er misschien wat van zou zeggen. Na het amen stond Spurgeon op en liep rechtstreeks naar de predikant die gebeden had. Wat zou hij doen, wat zou hij zeggen, was Spurgeon boos? Het volgende gebeurde, Spurgeon greep de hand van de man en zei: 'Beste broeder, ik bid dat God in Zijn genade uw gebed voor mij verhoren wil. Spurgeon was helemaal niet gekwetst, en helemaal niet boos. Hij was bereid toe te geven dat hij nog veel moest leren, en dat er ook veel was dat hij moest afleren. Hij wilde niets liever dan dat de Heere hem zou leiden.

Dominee Alldis had gehoord wat Spurgeon zei. Later beweerde hij dat Spurgeon's antwoord een les in nederigheid was geweest die hem de rest van zijn leven bijbleef. Wat is het gemakkelijk voor ons om trots te zijn, en wat is het moeilijk om ons nederig op te stellen. Wij hebben echt geen reden om trots te zijn, want we zijn allemaal zondaren. We hebben wel reden om nederig te zijn, want God belooft Zijn genade aan hen die nederig zijn en naar Hem vragen. Lees bij dit gedeelte de twee teksten uit de Bijbel van 1 Petrus 5 vers 5 en 6. Past deze tekst bij dit gedeelte, en waarom?

1 0

Een oude en een jonge dominee

Meestal preekte Spurgeon in zijn eigen gemeente in Waterbeach, maar soms nodigt de kerk in de omgeving hem ook uit. Op een keer werd hij gevraagd voor een jubileumdienst in een kerk in een naburig dorpje, dus ging hij daar naartoe. De dominee die al vrij oud was ontving hem. Waarschijnlijk had deze predikant Spurgeon nog nooit ontmoet. En blijkbaar had hij van tevoren niet beseft hoe jong Spurgeon was, een tiener nog maar. De oude man begon een beetje laatdunkend over 'jongens die het land rond reisden om overal maar te gaan preken'. Hij verwachtte duidelijk niet veel van Spurgeon. De dienst begon, Spurgeon sloeg de Bijbel open bij het boek Spreuken.

Hij las hoofdstuk 16 voor en was een beetje verbaasd toen hij bij de eerste helft van vers 31 kwam. 'De grijsheid is een sierlijke kroon.' Weet je wat de grijsheid hier betekent? Als mensen ouder worden krijgen ze vaak grijze, of zelfs zilverkleurige haren. Met grijsheid wordt hier dus een ouder iemand bedoeld. Toen zei Spurgeon vanaf de Kansel: 'Zou Salomo gelijk hebben met deze bewering? Vandaag ontmoet ik iemand voor wie de grijsheid alles behalve een sierlijke kroon leek te zijn en die mij niet goed behandelde.' Hij had het natuurlijk over de oude dominee die in de kerk naar hem zat te luisteren. 'Wat kan dit betekenen?' vroeg Spurgeon. Toen las hij het tweede deel van het vers: 'Zij wordt op de weg der gerechtigheid gevonden.' Hij zei, aha, daar hebben we het, de grijsheid is dus niet altijd een sierlijke kroon, maar alleen wanneer die wordt gevonden op de weg der gerechtigheid.

Ik vermoed dat de oude dominee zich wel wat ongemakkelijk voelde en besefte dat hij erg onbeleefd was geweest tegen de jonge Spurgeon. Na de dienst groette hij Spurgeon en noemde hem de meest onbeschaafde hond die er ooit op een kansel had geblaft. Jonge mensen moeten respect hebben voor degene die ouder zijn, maar oudere mensen moeten ook beseffen dat de Heere jonge mensen kan gebruiken. In Zijn wijsheid gebruikte de Heere Spurgeon in Zijn dienst, niet alleen in Waterbeach, maar ook in heel veel andere plaatsen. Hijzelf kiest Zijn dienstknechten uit. Soms zijn dat niet de mensen die wij zouden kiezen, maar dit is des te meer tot eer van Zijn Naam.

1 0

In de kerk van Waterbeach werd het steeds drukker, steeds meer mensen geloofden in de Heere Jezus Christus. Spurgeon was daar natuurlijk heel blij mee. Zijn grootste wens was om te zien hoe Jezus werd groot gemaakt in het leven van mensen. Want het gaat om Zijn eer, maar Spurgeon kreeg ook teleurstellingen te verwerken, daarover ga ik je iets vertellen. Een jongeman die in het dorp woonde vertelde dat hij een nieuw hart had gekregen, dat hij bekeerd was. Deze jongeman sloot zich aan bij de kerk, het leek goed met hem te gaan. Nu werd er in Waterbeach elk jaar een dorpsfeest gehouden, dat klinkt toch goed? Maar helaas werden veel mensen op het feest dronken. Ze raakte in allerlei problemen en deden zondige dingen. Tijdens dit dorpsfeest ging deze jongeman naar de danszaal. Hij was er nog niet aangekomen of iemand vroeg hem: 'zeg, hoor jij niet bij die Spurgeon?' Waterbeach was een klein dorp, dus de meeste mensen kenden elkaar goed. De jongeman probeerde het te ontkennen. Maar er waren te veel mensen die wisten dat het wel waar was. En weet je wat ze deden? Ze gooide hem uit het raam. De onbekeerde mensen wilden hem gewoon niet in hun midden hebben, maar ook de kerk schrapte zijn naam van de lijst. Want wie lid is van een kerk moet leven tot eer van de Zaligmaker, en dat deed deze jongeman niet. De ongelovigen wilden hem niet meer, en bij de gelovigen hoorde hij ook niet langer. Nu stond hij overal buiten, wat erg! Gelukkig loopt dit verhaal goed af, want de jongeman die uit het raam was gegooid en van de ledenlijst bij de kerk was geschrapt, ging nadenken. Hij ging terug naar de Heere en bad om vergeving van zijn zonden. Natuurlijk was de Heere goed voor hem en Hij vergaf hem. Ook de kerk wilde hem weer graag terughebben. De jongeman probeerde een tussenweg te zoeken, hij wilde tegelijk een gelovige en een ongelovige zijn, een christen en een niet Christen, dat kan niet. Het is of het één of het ander, je bent of helemaal van Christus of je hoort bij de wereld. Je kunt niet van twee walletjes eten. Er zijn geen twee wegen, er is maar één weg. Op welke weg wandel jij, op de brede of op de smalle weg?

Charlesspurgeon.nl

1 0

Op een keer ging Spurgeon preken in een ander dorpje omdat de plaatselijke dominee verhinderd was, misschien was hij ziek geworden. Het dorp lag een heel eind weg, dus Spurgeon moest er op zaterdag per trein naar toe. Toen hij op het station uitstapte, werd hij opgewacht door een rijke heer in een koets. Ook nu bleek Spurgeons leeftijd problemen op te leveren. De rijke man wierp een blik op hem en besloot dat hij niets te maken wilde hebben met zo’n jonge dominee. In plaats van hem mee te nemen naar zijn huis, zoals het plan was, zette hij Spurgeon af bij het huis van zijn tuinman John, en vroeg hem voor Spurgeon te zorgen. John en zijn gezin waren christenen en vonden het fijn om Spurgeon in huis te ontvangen. Ze aten met elkaar en hadden een goed gesprek over de Heere en over wat Hij voor hen gedaan had. Ik denk dat ze ook wel samen gebeden hebben voordat ze naar bed gingen. De volgende morgen gingen ze met zijn allen naar de kerk, Spurgeon om te preken en John en zijn gezin om te luisteren. De rijke man was er ook. Spurgeon had nog niet lang gepreekt of de man begon te beseffen dat Spurgeon, ook al was hij nog zo jong, een bijzondere dienstknecht van God was, en dat hij hem niet had mogen afwijzen vanwege zijn leeftijd. Na de dienst ging de rijke man naar Spurgeon toe en zei dat hij met hem mee naar huis moest gaan voor de lunch.

Maar Spurgeon antwoordde: ‘Nee dank u, ik heb gisteravond bij John gegeten, ik heb vanochtend met hem ontbeten en ik heb onder zijn dak geslapen. Dan wil ik nu ook graag bij hem lunchen’. Die middag genoten ze opnieuw van elkaars aanwezigheid in John’s huis. Ze zullen vast ook over de preek van Spurgeon gesproken hebben. Maar al snel werd het tijd voor de avonddienst. Daar zaten ze weer, John met zijn gezin, de rijke man en Spurgeon de predikant. Inmiddels schaamde de rijke man zich diep. Na de dienst stapte hij weer op Spurgeon af en zei dat hij met hem mee moest komen voor het avondeten. Dit keer stemde Spurgeon daarmee in, maar alleen als John ook zou worden uitgenodigd! Dat gebeurde, ik geloof dat de rijke man een belangrijke les had geleerd, wat denk jij? Hij beoordeelde Spurgeon aan de hand van wat hij zag, een heel jonge man die zou gaan preken. Pas toen hij hem daadwerkelijk hoorde besefte hij dat Spurgeon door God begenadigd was. Hij had geoordeeld naar de buitenkant. Wat is het gemakkelijk voor ons om anderen te veroordelen, bijvoorbeeld omdat ze er nog jong of juist oud uitzien, of omdat ze bepaalde kleren dragen. Vaak zitten wij ernaast met ons oordeel. Daarom zullen wij moeten leren geen conclusies te trekken op grond van wat wij zien. De Heere ziet het hart aan, ook die van ons.

Charlesspurgeon.nl

0 0

Spurgeon was nog maar net twee jaar dominee van de kerk in Waterbeach toen hem op een zondag iets te wachten stond. Hij had de 10 km van Cambridge weer te voet afgelegd. In de kerk lag een brief voor hem. Hij bekeek het poststempel, de brief kwam uit Londen. Toen hij de envelop openmaakte zag hij dat de brief afkomstig was van een Londense kerk. Hij was inderdaad gericht aan dominee Spurgeon. Hij werd uitgenodigd om in Londen te komen preken. "Deze uitnodiging kan niet voor mij bedoeld zijn" zei hij. "Het gaat vast over die andere dominee Spurgeon over wie ik wel eens gehoord heb, de predikant die ergens in Norfolk woont". Maar één van de oude diakenen uit de kerk wist zeker dat de brief voor hun dominee bestemd was. Hij schudde treurig zijn hoofd en zei dat hij hier al bang voor geweest was. Alleen kwam de uitnodiging nog eerder dan hij had verwacht. Hij besefte namelijk dat Spurgeon door de Heere gebruikt werd, en een rijke zegen was voor de kerk en voor het dorp. Op een dag zou een grotere kerk hem graag als dominee willen hebben. De gemeenteleden zouden het heel erg vinden als Spurgeon uit Waterbeach wegging. Spurgeon kon zich nog steeds niet voorstellen dat de brief voor hem bedoeld was. Die maandag schreef hij aan de kerkenraad in Londen om te zeggen dat hij hun brief gekregen gekregen had, maar dat hij ongetwijfeld voor iemand anders was bestemd. Hij was tenslotte nog maar negentien jaar.

Behalve de mensen in Waterbeach en een paar omliggende dorpjes, wist geen mens van hem af. Maar het antwoord dat uit Londen kwam luide: 'Het gaat om u, er is geen sprake van vergissing'. Zo reisde Spurgeon eind 1853 naar Londen. Hij overnachtte in een pension waar hij enkele andere jongemannen ontmoet. Ze vertelde hem dat er in Londen geweldige prekers waren, naar wie soms wel duizend mensen kwamen luisteren. De man in het pension keek wel een beetje neer op deze jongeman van het platteland. Dit alles maakte dat Spurgeon zich erg beroerd voelde. Zondags arriveerde Spurgeon bij de kerk, het gebouw bood plaats aan 1200 mensen, maar er waren er niet meer dan 80 aanwezig. De mensen waren blij met de predikant en zijn preek. Ze nodigde anderen uit om naar de avonddienst te komen. Die avond waren er veel meer mensen in de kerk. Na afloop wilden sommigen niet vertrekken voordat de ouderlingen hadden beloofd dat ze Spurgeon zouden vragen of hij nog eens wilde komen preken, en dat deden ze. Het duurde niet lang of hij werd beroepen als dominee van deze kerk. Zo begon in april 1854 Spurgeon's werk in Londen, dat maar liefst 37 jaar zou duren. Zoals God een plan had voor Spurgeon en zijn leven, zo heeft Hij een plan voor iedereen die op Hem vertrouwt. Als jij de Heere volgt en Hem om Zijn leiding in je leven vraagt, zal Hij je de juiste weg wijzen, en je gebruiken tot eer van Zijn Naam. Maak deze Psalm verder af: 'Leer mij, o God van zaligheden'. Welke Psalm is dit? Is dit ook jouw gebed?

0 0

In de buurt van waterbeach lag een dorpje waar veel verkeerde dingen gebeurden. De meeste mensen die er woonden, misschien wel allemaal, hielden zich voortdurend bezig met zondige slechte dingen. Ooit had er een Methodisten kerk gestaan. Maar de zondige inwoners van het dorp hadden de gemeenteleden gedwongen om weg te gaan. Er wordt gezegd dat er niet één gelovige was overgebleven. Spurgeon wilde dat alle mensen over de Heere Jezus zouden horen. En hij wist dat grote zondaren een grote Zaligmaker nodig hebben. Hij besloot met enkele vrienden uit de kerk naar het dorp toe te gaan. Op de een of andere manier hadden de mensen in het dorp al gehoord dat de mannen onderweg waren. Wat zouden ze doen? Zouden ze hen welkom heten? Nee, in plaats daarvan zochten de mensen stenen, waarmee ze Spurgeon en zijn christelijke vrienden wilden bekogelen. Maar, voordat ze de eerste steen hadden gegooid hoorde ze de dominee roepen: “Ik ben toch zo blij dat jullie die Methodisten weggestuurd hebben. Ze zouden vast alleen maar verkeerde dingen gepreekt hebben”. Dat jullie hen het dorp uitgejaagd hebben, laat zien dat jullie verstandige mensen zijn.

De dorpbewoners waren zo verrast door wat Spurgeon zei, dat ze hun stenen lieten vallen en luisteren naar wat hij te zeggen had. Hij was er niet op uit om kritiek te leveren op de Methodisten. Maar hij wilde gewoon de aandacht van de mensen zien te krijgen, dat lukte op deze manier. Toen vertelde hij hun over de Zaligmaker. Als ze naar Hem toe zouden gaan en al hun zonden aan hem zouden belijden, zou Hij hen vergeven, wat ze ook gedaan hadden en hoe donker hun harten ook mochten zijn. Spurgeon ging nog verschillende keren naar dat dorp terug, en binnen een paar maanden was de plaats totaal veranderd doordat veel van de inwoners tot inkeer waren gekomen. Ze waren bekeerd en begonnen een nieuw leven. Het dorp dat zo slecht was geweest, werd een dorp waar velen Jezus lief hadden, en waar de mensen een christelijk leven leiden. De Heere kan mensen veranderen, en soms verandert Hij in korte tijd veel mensen tegelijk. Dat deed Hij ook in de tijd van het Oude Testament. Hij stuurde Zijn profeet Jona naar de slechte stad Ninevé. Jona waarschuwde mensen voor Gods oordeel als zij zich niet bekeerde. ‘En de lieden van Ninevé geloofden aan God; en zij riepen een vasten uit en bekleedden zich met zakken, van hun grootste af tot hun kleinste toe’. God werkte in hun harten. In het Nieuwe Testament bekeerde de Heere op één dag ook heel veel mensen. Weet jij hoeveel, en wanneer gebeurde dit?

Charlesspurgeon.nl

0 0

Ben jij een Christen? In de gemeente van Waterbeach ontmoette Spurgeon allerlei soorten mensen. Sommige, waren wel heel wonderlijk. Ik heb je al verteld over meneer Bultrug, meneer Weet-alles, mevrouw Angsthaas en de Dame die kritiek had op alles en iedereen. Nu ga ik je iets vertellen over een ander merkwaardig figuur. Deze man vertelde Spurgeon op een dag, dat hij precies wist hoeveel ware gelovigen er in de kerk waren. Volgens hem, waren dat er precies vijf. De dominee vroeg hem om hun namen te noemen. De man antwoordde: “Nou, ten eerste ikzelf”, hij begon bij zichzelf. Spurgeon viel hem in de rede “stop!” zei hij, “weet u dat wel zeker?” Hij vroeg dat omdat hij besefte dat de man niet alleen trots op zichzelf was, maar bovendien over andere oordeelde door te zeggen dat hij wist wie er wel of geen ware gelovigen waren.

Weet jij hoeveel echte christenen er bij jou in de straat of in het dorp wonen? Of hoeveel er zijn onder je vrienden en in de gemeente waar je bij hoort? Natuurlijk niet. Je kunt immers niet in de harten van mensen kijken. De Bijbel zegt ‘de Heere kent degene die de Zijne zijn’. Hij weet wat wij niet weten. Hij kent iedereen die echt op Hem vertrouwt. We moeten niet gaan bepalen hoeveel christenen er zijn, want dat kunnen we toch niet. Het belangrijkste is ons ervan te verzekeren dat we zelf een Christen zijn, door onze zonden aan Hem te belijden, op Jezus te vertrouwen en Hem te volgen, de Heere smeken om dat ene nodige. Wat staat er in Psalm 81 vers 12 ‘Opent uwe mond, eist van Mij vrijmoedig, op Mijn trouw verbond, al wat u ontbreekt schenk Ik zo gij het smeekt, mild en overvloedig.

Charlesspurgeon.nl

1 0

De prins der predikers.

Spurgeon werd geboren op 19 juni 1834 te Kelvedon in Essex. Het gezin waarin Spurgeon werd geboren, bestond uit zeventien kinderen, waarvan er negen vroeg zijn overleden. Charles en James waren de enige jongens en beiden werden zij later predikant. Vader John Spurgeon, was eveneens predikant. Hij diende een kleine congregationalistische gemeente.

Spurgeon was 16 jaar toen hij onder invloed van Methodisten tot bekering kwam. Hij liet zich door onderdompeling in een rivier dopen en nam in de Vergadering, waar zijn vader de leiding had, deel aan het Heilig Avondmaal. Toch voelde hij zich aangetrokken tot de Baptisten en werd in een kleine gemeente predikant.

In 1853 (Spurgeon is dan bijna 20 jaar) neemt hij een beroep aan naar Londen. Spurgeon kon uitstekend en boeiend preken. Elke zondag zaten in Zuid-Londen waar hij predikant was, duizenden mensen onder zijn gehoor. Al spoedig was de bestaande kerk te klein en moest worden uitgeweken naar een concertzaal. De gemeente was destijds de grootste ter wereld. Bij een bidstond in het Crystal Palace zaten eens 23.500 onder zijn gehoor.

Charles Spurgeon, die aan het eind van zijn leven een slechte gezondheid had en daarom vaak in Zuid-Frankrijk verbleef, overleed daar op 57-jarige leeftijd.

Charlesspurgeon.nl

0 0