Tijdens mijn verblijf in het Hartz-gebergte, werd ik om zes uur gewekt door de vrolijke tonen van een trompet die in de heerlijke frisse Duitse buitenlucht speelde. Het trof me dat dit een juiste manier was om de Zondag te beginnen. Om wakker te worden met muziek, wakker te worden uit een droom van engelen die de liederen van de hemel zongen en om de dag te beginnen door in hun lof te verenigen. Laat de Zondag altijd zo beginnen – niet met saaie doffe tonen, maar met het vreugdevolle geluid van de psalter en de harp. Helaas! Velen roepen: “Hier is nog een saaie dag waarin we opgesloten worden en alle amusement ons wordt ontzegd!” De Zondag wordt door velen als een saaie en sombere dag ervaren! Ah, gij ellendige heidenen, u moest u schamen dat u zo durft te spreken. Voor de echte christen is de gedachte aan de Zondag zoet, hij mag de last van de wereld terzijde leggen en hij heeft nu alle tijd om met de hemel te communiceren. Het zoete geluid van de bazuin heeft hem wakker gemaakt voor een dag van feest en genot.
