Een kunstenaar probeerde ooit een portret van Charles Spurgeon te schilderen. Na veel frustratie zei hij: “Ik kan u niet schilderen. Uw gezicht is elke dag anders. U bent nooit hetzelfde.” Wees er van verzekerd dat, de meest populaire predikant in het Victoriaanse tijdperk ook een van de meest belaste was. Spurgeon bezat meer dan dertig boeken over geestelijke gezondheid. Hij las over depressie, schreef over depressie en leed aan depressie. De brieven van Spurgeon bevatten talloze verwijzingen naar zijn neerslachtige gesteldheid. Hij noemde zichzelf vaak een gevangene en huilde zonder te weten waarom.
“Ik zou medelijden hebben met een hond die moest lijden aan wat ik heb.”
Sommige biografen beweren dat Spurgeon leed aan een bipolaire stoornis, slingerend tussen hoogte- en dieptepunten, ups en downs, ijver en onvermogen. Anderen geloofden dat zijn stemmingen werden veroorzaakt door een chemische onbalans in de hersenen. Dr. Anil Den, een psychiater uit het tegenwoordige Londen, meent dat de depressie van Spurgeon van binnenuit kwam. Als Spurgeon vandaag nog leefde, zou hij met medicijnen worden behandeld.
Het meest recente onderzoek naar de depressie van Spurgeon is van Dr. Brian Albert. Hij merkte op dat de artsen van Spurgeon, Joseph Kidd, RM Miller en Russell Reynolds, “de grote druk van zorg en arbeid” als grootste oorzaak voor Spurgeon’s depressie aanwezen. Spurgeon’s vrouw geloofde dat het weer zijn mentale stabiliteit beïnvloedde. Doffe en sombere dagen hebben hem depressief gemaakt, schreef ze. Was de depressie van Spurgeon slechts een geestelijk probleem? Spurgeon dacht van niet. Hij erkende de ziekte van de ziel, maar begreep ook dat de hersenen net zo gebroken zijn als het lichaam. Als het lichaam medicijnen nodig heeft, waarom dan niet de geest? “Het is geen berouw,” speculeerde hij, “maar een aandoening van de spijsvertering of een ander kwaadaardige ziekte wat onze geest deprimeert.”
“Een mens kent veel rusteloosheid, niet omdat hij een christen is, maar omdat hij een mens is, een ziek en zwak mens, een mens die neigt naar zwaarmoedigheid.
“De mensen uit het victoriaanse tijdperk hadden nog niet de kennis over de geestelijke gezondheid zoals wij die nu kennen. Ze zagen depressie eerder als een aandoening dan als een ziekte, en geloofden dat elke persoon kon genezen. De meest voorkomende behandeling voor ernstige gevallen was om de patiënt naar openbare gebouwen te sturen (de eerste kerk van Spurgeon in Londen bevond zich naast een “inrichting”).
“Denk niet dat het onchristelijk is om jezelf eraan te herinneren dat je je lichaam goed moet verzorgen. . . . De arts is vaak net zo nodig als de predikant.
Een diagnose opmaken van de doden is niet gemakkelijk en eigenlijk niet helemaal juist. Maar in het geval van Charles Spurgeon is het het proberen waard. Waarom was Spurgeon depressief? Hier zijn enkele redenen die we in zijn eigen brieven hebben gevonden.
1. Chemische onevenwichtigheid
“De geest kan veel lager dalen dan het lichaam, er zijn bodemloze putten.” “Sommigen van ons worden belast met neerslachtigheid vanaf hun geboorte.”
2. Ziekte
“Ik ben meer dan vijf weken erg ziek geweest, en tijdens die keer ben ik in de diepe wateren van mentale depressie gebracht.” “Een leverkwaal geeft afschrikwekkende gevoelens, die te snel aan geestelijke emoties worden toegeschreven.”
3. Trauma
“Er zijn kerkers onder het Kasteel Wanhoop die zo somber zijn als de verblijfplaatsen van de verlorenen, en sommigen van ons zijn erin geweest ”
4. Eenzaamheid
“Deze eenzaamheid, die, als ik mij niet vergis, door veel van mijn broeders wordt gevoeld, is een vruchtbare grond voor depressiviteit.”
5. Verhoogde mentale inspanning
“Al het mentale werk neigt te vermoeien en te deprimeren, want veel studie is een vermoeidheid van het vlees.” “Ik kan mezelf nog niet bevrijden van mijn diepe depressies, die het resultaat zijn van hersenmoeheid; maar ik heb ze minder vaak, en daarom hoop ik dat ze uiteindelijk helemaal verdwijnen.”
6. Succes
“Toen ik voor het eerst predikant werd in Londen, verafschuwde ik het succes; de gedachte aan de loopbaan die het leek te openen, bracht me in de laagste diepte van ellende, ik vond geen ruimte voor een Gloria in excelsis. ”
7. Falen
“Hoe vaak zijn sommigen van ons de halve nacht heen en weer geslingerd vanwege bewuste tekortkomingen in onze getuigenis! Hoe menigmaal hebben we ernaar verlangd terug te snellen naar de kansel om nog ernstiger te benadrukken wat we op zo’n koude manier hebben gezegd!”
8. Weer
“Leven in een ononderbroken reeks van zomerdagen, waar koude nevelen niet kunnen komen, het is geen wonder dat reumatische pijnen verdwijnen, en depressie van de geest vertrekt.”
9. Nervositeit
“Tot mijn grote verdriet, was ik afgelopen zondagavond niet in staat om te prediken. Ik had een preek voorbereid op de tekst, met veel hoop op het nut ervan. Het was de bedoeling dat het een aanvulling zou zijn op de ochtendprediking, die een leerstellige uiteenzetting was. De avondpreking was bedoeld om het onderwerp onder de aandacht van zondaars te brengen en uit te leggen hoe wij het onderwerp in de praktijk konden gebruiken. Ik kwam vrij fit aan om te prediken, toen plots een overweldigende nervositeit me onderdrukte, en ik alle zelfbeheersing verloor, en de preekstoel in angst verliet.”
10. Twistpunten
“Ik kan je per brief niet vertellen wat een verdriet ik voel nu mijn eigen broeders mij verlaten hebben.” “Ik heb genoeg geleden voor één leven.”
Een laatste woord
Charles Spurgeon” is een wonder van negen dagen, een komeet die plotseling de religieuze atmosfeer in werd geschoten. Hij is als een vuurpijl omhoog gegaan en zal nog lang als een stok naar beneden komen “(The Sheffield and Rotherham Independent, april 55)
Spurgeon’s depressie belette zijn bediening niet – in feite hielp het hem. Spurgeon’s vele gezichten frusteerde de kunstenaar die probeerde zijn portret te schilderen. Maar ze gaven de voorganger ook een veelzijdige inlevingsvermogen voor de problemen waarmee zijn kudde te maken had. Dat is één reden waarom Spurgeon de predikant van het volk was. Spurgeon noemde zijn depressie een profeet in ruwe kleding. Zijn zwakte herinnerde hem eraan dat we als mensen allemaal zijn geschapen uit stof. “Wat mentale kwalen betreft, is er wel iemand die helemaal gezond is? Zijn we niet allemaal een beetje uit balans?” Met Spurgeon zeggen wij, moge in de schaduw van ons lijden Gods kracht in de schijnwerpers staan.
Aanbevolen links: Spurgeon’s meest bittere strijd
