Toen leverde hij Hem dan aan hen over om gekruisigd te worden. En zij namen Jezus mee en leidden Hem weg. Johannes 19:16
Terwijl Jezus door de straten trok, keek een grote menigte toe. In de menigte bevond zich een klein aantal teerhartige vrouwen, waarschijnlijk zij die genezen waren of wier kinderen door Hem gezegend waren. Zij slaakten een zeer luide en bittere kreet, zoals Rachel die weende om haar kinderen, en weigerde getroost te worden omdat zij er niet meer waren. (Jeremia 31:15). De stem van medelijden won het van de stem van verachting. Maar Jezus stond stil en zei: ‘Dochters van Jeruzalem, huil niet over Mij, maar huil over uzelf en over uw kinderen’ (Lucas 23:28b). Het verdriet van deze goede vrouwen was een zeer gepast verdriet; Jezus verbood het hen op geen enkele manier, Hij raadde hen alleen een ander verdriet aan dat beter zou zijn. De meest Bijbelse manier om het lijden van Christus te beschrijven is niet door te proberen medelijden op te wekken door middel van kleurrijke beschrijvingen van Zijn bloed en wonden. Welke droefheid, beste vrienden, moet dan worden opgewekt door een blik op het lijden van Christus? Het is dit – huil niet omdat de Heiland bloedde, maar omdat jouw zonden Hem lieten bloeden.
“Het waren mijn zonden, mijn wrede zonden,
Zij verergerden Zijn pijnen meer en meer;
Elk van mijn misdaden werd een nagel,
Mijn ongeloof een speer.“
Als een mens zijn overtredingen belijdt en zich met tranen op zijn knieën voor God vernedert, dan weet ik zeker dat de Heer de tranen van berouw veel meer waardeert dan de tranen van medelijden. “Huil liever om jezelf,” zegt Christus, “dan om Mij.” Als we naar het lijden van Jezus kijken, zien we tranen van berouw. Bedenk, beste vrienden, dat als deze onbekeerde mensen hun vertrouwen niet op Christus stellen, zij zelf moeten lijden voor wat Christus voor ons heeft geleden. Het verdriet dat het hart van de Heiland brak, zal hun harten verpletteren. Of Christus sterft voor mij, of ik sterf de tweede dood voor mijzelf; als Hij de vloek niet voor mij heeft gedragen, zal die voor eeuwig en altijd op mij blijven rusten. Bedenk, beste vrienden, dat er mensen in deze gemeente zijn die nog geen deel hebben gehad aan het bloed van Jezus. Er zitten sommigen naast jullie die, als de dood hun ogen nu zou sluiten, deze in de hel weer zullen openen! Denk daaraan! Huil niet om Hem, maar om hen. Misschien zijn het je kinderen, je geliefden, die geen interesse in Christus hebben; ze zijn zonder God en zonder hoop in de wereld! Bewaar je tranen voor hen; Christus verlangt geen medelijden voor Zichzelf.
Denk eens aan de miljoenen mensen in deze donkere wereld! Er is berekend dat elke keer dat de klok tikt, één ziel van de tijd naar de eeuwigheid gaat! De mensheid is nu zo talrijk geworden dat er elke seconde een dode valt; wat een afschuwelijke gedachte om te weten hoe weinigen van het menselijk ras Christus hebben aangenomen. ‘Want er is onder de hemel geen andere Naam onder de mensen gegeven waardoor wij zalig moeten worden’ (Handelingen 4:12b). Oh, wat een akelige gedachte! Hoeveel onsterfelijke zielen dalen elk uur af naar de diepten van de hel. Daarom zegt de Meester: “Huil toch niet om Mij, maar huil om jezelf.” Als er geen sympathie is voor de mensen die zielen willen winnen voor Christus, dan is er ook geen sprake van oprechte sympathie voor Christus. Je kunt onder een preek zitten en veel voelen, maar je gevoel is waardeloos als het je niet in tranen brengt voor jezelf en voor je kinderen. Hoe is het met jou gesteld? Heb je berouw gehad over je zonden? Heb je gebeden voor je medemensen? Zo niet, laat dan de gedachte aan Christus die op straat bezweek je aansporen om dat vandaag wel te doen.
Vertaald uit: 40 Daily Devotional Readings On The Crucifixion Of Christ. Charles H. Spurgeon.
