Gods liefde en onze liefde

Wij denken dat wij Hem zo liefhebben dat we dit allemaal zouden doen, maar ik betwijfel het. Weet u dat Christus’ echtgenote en kinderen hier zijn? Als u van Hem houdt, zou u niet als van nature Zijn bruid en nageslacht liefhebben? ‘Maar’, zegt iemand, ‘Christus had op aarde geen bruid.’ O nee? Heeft Hij Zich de gemeente niet ondertrouwd? Is niet de kerk, de moeder aller gelovigen, de vrouw die Hij Zelf gekozen heeft? Heeft Hij Zijn bloed niet gegeven als haar bruidsschat? Heeft Hij niet beloofd dat Hij Zich nooit van haar zal laten scheiden? Hij haat het verlaten. Hij zal het huwelijk voltrekken op de laatste grote dag als Hij zal komen om met Zijn volk de aarde te regeren.

En heeft Hij hier geen kinderen? De dochters van Jeruzalem en Sions zonen, wie heeft die gebaard? Zijn zij niet het nageslacht van de Vader der eeuwigheid, de Vredevorst, het geboren Kind, de gegeven Zoon? Dat zijn ze zeker. En als wij Christus liefhebben, zoals we denken dat we doen of zoals we beweren te doen, moeten we Zijn kerk en Zijn volk liefhebben. Hebt u Zijn kerk lief? Misschien staat het deel van de kerk waartoe u behoort u wel aan. U houdt van de hand. Dat kan een hand zijn die met schitterende ringen van mooie rituelen is versierd, en u houdt ervan. Misschien behoort u tot een arme, noodlijdende gemeente. U houdt van de voet. Maar u spreekt minachtend over de hand, omdat hij met eer is bekleed. En mogelijk spreekt u die van de hand houdt, geringschattend over de voet. Broeders en zusters, wij zijn gewend om slechts een deel van Christus’ lichaam lief te hebben, en niet het geheel. Maar als wij Hém liefhebben, moeten wij al Zijn volk liefhebben!

Ik vrees dat wij als we op onze knieën liggen om te bidden voor de kerk, niet alles menen wat we zeggen. We bidden voor onze kerk, voor ons stukje daarvan. Een baptist die Christus liefheeft, houdt zich aan de volwassenendoop, omdat hij gelooft dat die Bijbels is. Maar tegelijk is hij bereid om ieder mens lief te hebben in wiens hart hij de genade van God aan het werk ziet. Die persoon is ook lid van de levende kerk. Hij houdt zijn hart, zijn hand en zijn huis niet gesloten voor hem omdat hij toevallig anders denkt over een bepaalde kwestie. We zouden blij moeten zijn met groei in elke kerkelijke gezindte. Wordt de Anglicaanse Kerk wakker uit haar slaap? Springt ze op als een feniks uit haar as? Moge God met haar zijn en haar zegenen! Is er een andere denominatie die de kar trekt en van wie dominees de zwervers Gods huis in proberen te lokken? God zij met haar! Is de methodist in de landwegen en de heggen hard aan het werk voor zijn Meester? God helpe hem! Probeert de calvinist Christus hoog te houden in al Zijn heerlijkheid? God zij met hem! En is er iemand die met weinig kennis veel onwaarheden verkondigt, maar wel vasthoudt aan het ‘uit genade bent u zalig geworden, door het geloof (Ef. 2:8), moge God hem zegenen en mag zijn werk vrucht dragen. Als u meer van Christus zou houden, zou u de hele kerk van Christus en al Christus’ volk liefhebben.

Wilt u Christus te eten geven, geef dan hun te eten. Zei u dat u bereid bent om Christus’ voeten te wassen? Nou, dat kan! Heeft Hij geen gevallen kinderen? Zijn er geen broeders die gezondigd hebben en daarom bezoedeld zijn? Als Christus’ voeten vies waren, zou u ze wassen, beweert u. Daarom, als een christen een misstap heeft gemaakt, probeer hem te herstellen, breng hem terug op de weg van de gerechtigheid. Wilt u Christus’ handen vullen met uw vrijgevigheid? Zijn kerk is de schatkist voor de aalmoes die u Hem geeft en de hand van de kerk strekt zich uit om hulp, die ze altijd nodig heeft. Zij heeft een taak te volbrengen. Zij moet sloven, omdat uw hulp ontbreekt. Stort uw gaven in haar schatkist, want alles wat u haar geeft, is een gift aan de Heere Jezus Christus. Laat mij om uw liefde te stimuleren, u ten slotte herinneren aan de twee beproevingen van Christus’ liefde die Hij met glans doorstond, maar die voor ons vaak te zwaar zijn.

Het verbaast mij dat Christus ons liefhad toen Hij hoog verheven en heerlijk was. Ik heb verschillende mannen gekend die hun vriend liefhadden toen ze even arm waren, maar toen ze zelf opklommen verachtten ze de man bij wie ze eerst aan tafel zaten. Een schitterende promotie is een beproeving van onze liefde voor degenen die lager op de maatschappelijke ladder staan. Maar, Christus Jezus, de Heere van de hemel en het hoofd van de engelen, zag ons al voor Hij naar de aarde kwam en heeft ons altijd broeders genoemd. En Hij is ons nooit vergeten nadat Hij opgevaren was naar de hemel, de kroon weer op Zijn hoofd zette en weer aan de rechterhand van God plaatsnam. Zijn hoge afkomst deed Hem nooit neerzien op een discipel. We lezen niet dat Hij Zich schaamde voor Zijn gevolg dat bestond uit eenvoudige vissers, toen Hij in triomf Jeruzalem binnenreed. En op dit moment is Zijn liefde nog steeds even groot en noemt Hij ons nog steeds broeders en vrienden, ook al regeert Hij in hoge verhevenheid. Hij erkent nog steeds de verwantschap met de mens.

En toch, vreemd genoeg hebben wij menige christen gekend die het overgrote deel van zijn liefde voor Christus vergat toen hij carrière maakte. Een vrouw die veel voor Christus deed toen ze arm was en die een grote erfenis kreeg, riep uit: ‘Het lukt me niet meer om te doen wat ik vroeger deed. Toen ik een beurs vol centen had, had ik een hart van goud. Nu heb ik een beurs vol goud en een hart van staal.’ Rijk worden is voor sommigen een zware beproeving. Toen ze weinig bezaten, bezochten zij tevreden de kerk en mengden zij zich onder het gewone volk. Nu zij rijk geworden zijn, ligt er een Turks tapijt in de studeerkamer en de inrichting is te luxe om de minderbedeelde gemeenteleden uit te kunnen nodigen, zoals vroeger. Christus Jezus is geen hip onderwerp om met hun nieuwe vrienden over te kunnen converseren. En natuurlijk moeten ze hier en daar visites afleggen. Ze moeten veel tijd besteden aan hun uiterlijk en aan het onderhouden van hun goede naam en status, zodat ze geen tijd meer hebben om te bidden zoals vroeger. Feestjes zijn belangrijker dan een kerkdienst en Christus’ plaats in hun hart is kleiner dan ooit. Behandelt u uw vriend zo? Bent u zo belangrijk geworden dat u zich voor Christus schaamt? Bent u zo rijk geworden dat u Christus in Zijn armoede veracht? O wee! Arme rijkdom! Nare rijkdom! Doortrapte rijkdom! Het zou beter zijn als hij volledig weggevaagd werd, als het vuur van uw genegenheid weer aan zou wakkeren wanneer u in armoede werd ondergedompeld.

Maar nu, bedenk hoe Christus het lijden doorstond. Hij werd blootgesteld aan martelingen die veel en veel heviger waren. Er bestaat geen Romeins martelwerktuig dat de vreselijke foltering kan evenaren waar bij bloed als zweet uit iedere porie werd geperst. Christus werd gegeseld en gekruisigd, maar er waren andere, onzichtbare kwellingen, die de kern van Zijn lijden vormden. Als Christus in het uur van Zijn beproeving had gezegd: ‘Ik verstoot Mijn discipelen. Ik wil niet sterven’, had Hij van het kruis kunnen komen, en wie zou het Hem kwalijk kunnen nemen? Hij is ons niets schuldig, want wij konden niets voor Hem doen. Maar onze Meester dacht er niet aan om ons te verloochenen, zelfs niet toen het bloedzweet hem bedekte als een gore mantel. NOOIT. ‘Mijn Vader’, zei Hij eens, ‘als het mogelijk is, laat deze drinkbeker van Mij voorbijgaan, maar niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt’ (Matth. 26:39).

Er was altijd dat ‘als het mogelijk is.’ Als het mogelijk is om zonder dit lijden te redden, laat deze beker voorbijgaan, maar indien niet, laat Uw wil geschieden. Ook in de zaal van Pilatus hoorde u Hem geen enkel woord zeggen waaruit zou kunnen blijken dat Hij spijt had van het dure offer waaraan Hij was begonnen. En toen Zijn handen werden doorboord, Zijn lichaam werd geteisterd door koorts, Zijn tong was opgedroogd als een potscherf en heel Zijn lichaam tot stof uiteenviel in de dood, hoorde u geen kreun of schreeuw waaruit twijfel bleek. Er was alleen de uitroep van Iemand Die vastbesloten was om door te gaan, ook al wist Hij dat Hij moest sterven als Hij dat deed. Zelfs de dood kon deze liefde niet tegenhouden en zij overwon alle gruwelen van het graf.

En, wat hebben wij hierop te zeggen? Wij, die in een rustige tijd leven, zullen wij onze Meester opgeven als we beproefd en verzocht worden? Jongen in de werkplaats! Het is je lot om uitgejouwd te worden, omdat je een volgeling van de Verlosser bent. Ga je Christus de rug toekeren vanwege een scheldwoord? Meisje, je wordt uitgelachen omdat je het christelijk geloof belijdt. Zal een lach de liefdesband die je hart aan Hem verbindt verbreken, terwijl het gebrul van de hel Zijn liefde voor jou niet weg kon nemen? En u, die lijdt omdat u een Bijbels principe houdt en door de mensen verstoten wordt, verdraagt u niet liever dat uw huis wordt leeggehaald en u droog brood moet eten dan dat u uw Heere onteert? Als u hier weggaat, zult u dan niet met de hulp van Gods Geest beloven en uitroepen dat u voor altijd aan de Heere toebehoort, wat u ook overkomen zal, armoede of rijkdom, dood of pijn. Want dit staat in uw hart geschreven: ‘Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefhad.’